Lieve vreemdeling,
Mag ik even spiritueel worden?
Ja, dat mag ik.
Schrijven voelt voor mij aan alsof ik intune op een onzichtbare, oneindige informatiestroom, die maar langs blijft waaien boven mijn hoofd.
Een soort deken van mist die maar blijft gaan.
De enige taak die ik heb, is die stroom aan informatie zo goed mogelijk interpreteren en naar onze wereld brengen.
Mag ik nog spiritueler worden?
Ja, dat mag ik.
Geesten vliegen over ons heen.
Wat ik doe met mijn pen en toetsenbord
Is een weg vrijmaken voor die geesten naar het papier.
Ik vang ze.
Want ik ben een geestenvanger.
We beginnen allemaal als amateurs. Oefen je meesterschap. Train jezelf. Kunst maken is leren om de wereld van de geesten steeds dieper te betreden. Zodat we die ene Ring vinden om over iedereen te overheersen.
Voor de vader, de zoon en het heilige feest.
Mag ik nog spiritueler worden?
Nee.
Oké. Prima.
Onze eigen verzonnen ik zit de hele dag in de weg. Wedstrijdje ver-pissen met anderen. Oreren wat je overal van vindt. Oreren wat je allemaal niet wil.
Blablabla.
Ik vind mijn toneelstuk in het leven soms dodelijk vermoeiend. Ja, dat lees je goed. Ik word regelmatig moe van mezelf.
Kijk.
We leven in beperkingen. Daarom passen we ons elke keer aan.
Het stoplicht staat op rood: STOP.
Stoplicht groen? GO.
Iemands haar zit waardeloos, maar omdat je morgen ook nog begroet wil worden door die persoon zeg je: ‘Kappertje gedaan?’
Ik wil soms het liefst verdwijnen met mijn lijf. Even niet voldoen aan al die beperkingen, regels en verwachtingen.
Er is één ding dat mijn ‘ik’ volledig laat verdwijnen.
Dat is als ik mijn kunst maak door te schrijven.
Ik kom in een trance. In een flow. Nul beperkingen. Nul regels. Nul meningen. Nul verwachtingen.
Schrijven is niet het enige waarmee je deze staat van zijn kan bereiken.
Sport. Lezen. Seks.
Het kan overal mee.
Maar ik wil het vooral bereiken met schrijven. Fuck seks. Fuck sport. Het liefst schrijf ik 24/7.
Ja. Dat lees je goed.
De rest is bijzaak. Afleiding.
Een leven. Een taak.
SCHRIJVEN.
Intunen op de geesten boven mijn hoofd.
Mijn onderbewustzijn dat het overneemt. Die boeit het geen ene reet in wat voor auto ik rijd, hoeveel likes ik heb gescoord op mijn vorige vakantie op Kos #memories #bringmeback.
Het onderbewuste wil met me praten.
Ik wil luisteren.
Opschrijven wat het te vertellen heeft.
Ik wil er met mijn rationele brein een logisch verhaal van maken.
Tussen al die vage details iets vormgeven.
Dat kan alleen als ik in een staat van zijn val die lijkt op onder invloed zijn van drugs.
Alleen de grap is dat je brein via flow zelf de drugs creëert.
(Volgende week meer hierover.)
Flow is verslavend.
Ik bereik die soms achter een toetsenbord.
Maar het vaakst slechts met pen en papier. Muziek op repeat. Geen telefoon in de buurt.
Zodat ik iets maak dat groter is dan ikzelf.
Als ik klaar ben met bloeden, denk ik regelmatig: ‘WTF is er net uit mij gekomen?’ Toch is het uit mij gekomen.
Mag ik weer spiritueel worden?
Dat mag ik.
Er is niet één wereld.
We leven in meerdere universums tegelijkertijd.
Kunst ontrafelt die andere wereld, zonder die volledig te kunnen laten zien.
Kunstenaars vangen een glimp op en proberen die te vertalen naar onze wereld.
Ik wil dat jij die andere wereld naar die van ons brengt.
Er zitten lessen in verborgen.
Ze willen wat vertellen.
Jij hoeft alleen maar te luisteren en ze te vertalen.
Spirituele groet,
Tomson
Elke donderdag en vrijdag mijn Maak kunst van je tragedie-mails. Je leest ze hier allemaal terug.
