Lieve vreemdeling,
Ik probeer mijn populairste mini-instagram essays om te schrijven tot langere teksten.
Vandaag de zwangerschapsdepressie reveal party 🥳.
Liefs,
Tomson
🪐 Zwangerschapsdepressie reveal party
We hebben een obsessie voor de mooie kant van het leven.
Die benadrukken we zo graag, omdat we bang zijn om te praten over de andere kant.
Maar als je niet kijkt, betekent dat nog niet dat het er niet staat.
Dit is het meest zichtbaar bij een zwangerschap.
Het stikt van de mamavlogs, zwangerschapstijdschriften en boekjes over hoe een man zich moet voorbereiden.
We vieren dit wondertje met grote woorden als ‘trots’ en ‘gelukkig’. We creëren rituelen als gender reveal parties en hebben het over roze wolken.
Als een vrouw zwanger is, wil iedereen deelgenoot zijn van dit geluk.
Begrijpelijk wel. Het leven kent over het algemeen meer dieptepunten dan hoogtepunten.
Maar dat betekent niet dat er geen pijn, verdriet, leegte, onzekerheid, vermoeidheid of zelfs woede is rondom baby’s.
Er is een donkere kant aan zwangerschappen en bevallingen.
Die van depressie, pijn en de dood.
Juist die kant lijkt niet te bestaan in het openbare leven.
Niemand viert een zwangerschapsdepressie.
Maar die is er.
10 procent van de vrouwen krijgt die tijdens of na de zwangerschap.
Mannen ook.
7 procent van de vaders wordt depressief rondom de bevalling.
Door schaamte en verdriet wordt dit nauwelijks uitgesproken.
Net zoals 1 op de 10 zwangerschappen vroegtijdig stopt.
Ook dat is de zware kant van het leven.
Als we nou eens minder ons best doen om het geluk te vieren en meer aandacht geven aan ongeluk?
Wellicht komt het dan beter in balans.
Er is een vuistregel die mij helpt.
De mensen met wie je je leed durft te delen, dat zijn de mensen die je ook deelgenoot maakt van je geluk.
Niet andersom.
