Lieve vreemdeling,
Crime passionnel, het is een mythe dat je in vlaag van waanzin in naam der liefde je partner vermoordt.
Mijn punt is dit: We denken te lief over (vrouwen)moord binnen relaties. Uit onderzoek blijkt het nooit in een opwelling te gebeuren. Het heeft een lange aanloop met overeenkomstige kenmerken zoals jaloezie, geweld, controle en stalking.
- Mannen worden vaak vermoord door een ruzie of door een afrekening in de misdaad.
- Vrouwen worden meer dan de helft van de tijd door een partner of ex-partner vermoord.
Het lijkt wel alsof we onze ogen willen sluiten voor dat wat er achter de voordeur gebeurt. Als een gewelddadige relatie uitmondt in moord, zoeken we zachte verklaringen.
- Het moet in een opwelling zijn gebeurd.
- De vrouw was ook geen lieverdje in de relatie.
- Ze hielden zoveel van elkaar.
- Hij was toch geen monster of psychopaat?
Helaas zit het beest juist in de ‘gewone’ mens. Een waarheid waar we graag de ogen voor sluiten.
Zoals het typische ‘Hij kwam zo gewoon over’ als de buren worden geïnterviewd na moord en doodslag.
Of de zachte verklaring dat het een crime passionel was.
Crime passionel bestaat niet.
De aanloop naar vrouwenmoord
Criminoloog Jane Mockton heeft meer dan honderd partnermoorden in Engeland onderzocht en zag een duidelijk patroon in de ontwikkeling van de relatie tussen dader en slachtoffer.
Ze heeft het onderverdeeld in fases.
- Fase 1: Je vindt een partner, maar die heeft last van de doorgedraaide ex. Dit is een rode vlag. De partner heeft een verleden met relaties die draaiden om agressie, dominantie en bezitterigheid. Waarschijnlijk heeft je partner zelf extreme karaktertrekken en niet de ex-partner.
- Fase 2: Je wordt flink in de watten gelegd met aandacht, cadeaus en grote gebaren. De partner wil je zo snel mogelijk aan zich binden.
- Fase 3: Dwingende controle. Dit uit zich in jaloezie, strenge regels en fysiek of psychisch geweld.
- Fase 4 en 5: De vrouw maakt duidelijk dat ze wil stoppen. De man voelt zich vernederd en wil haar terug. Dit uit zich via geweld of via liefde en aandacht. Ook stalking is nu aan de orde.
- Vaak wordt er in fase 5 teruggeschakeld naar fase 3.
- Maar soms gaat het over naar fase 6: De man denkt na over moord.
- Sommige mannen gaan over op fase 7: Dat is het daadwerkelijk voorbereiden op moord, het googlen naar methodes om iemand om te leggen en bewijs te verduisteren.
- Fase 8: de daadwerkelijke moord (en zelfmoord).
Waarom vrouwen niet ontsnappen uit een gewelddadige relatie
Volgens Jane Mockton zijn slachtoffers van huiselijk geweld juist rationeel in hun beslissing om te blijven.
De vrouwen weten dat ze minder veilig zijn als ze vertrekken of aangifte doen.
En helaas is dit een waarheid…
De politie en de samenleving kunnen de vrouw moeilijk beschermen. Zelfs als er aangifte wordt gedaan.
Jane onderschrijft dit. De vrouwenmoorden vinden juist plaats nadat de vrouw gevlucht was uit de relatie.
Wat kan je doen?
Als je iemand kent die in een gewelddadige relatie zit, steun en troost diegene. Wees er altijd voor diegene als die om hulp vraagt.
Nog belangrijker: oordeel niet als ze voor de zoveelste keer teruggaan naar de dader. Houd het contact warm. Het is ingewikkeld en het ligt niet aan jou.
Jane merkt in de praktijk dat de vrouw als het probleem wordt gezien. Die blijft bij de man. Die drinkt te veel. Die blijft de geweldsspiraal voeden. Die doet geen aangifte.
Maar de hulpverleners moeten juist niet al hun aandacht op het slachtoffer richten. Het slachtoffer gaat je niet helpen. De politie moet juist de dader aanspreken en bewijzen verzamelen bij familie en buren. Daar ligt de sleutel om uiteindelijk toch het slachtoffer te beschermen.
🪐 Nog een persoonlijke melancholische noot
Wat me zo raakt in dit verhaal is dat we compassievoller mogen zijn voor het slachtoffer.
In hun wereld is het logisch dat ze blijven, terwijl de buitenwereld ze voor gek verklaart.
Niet oordelen is de manier om in contact te blijven staan met onze geliefden in dit soort relaties.
🤿 Als je de diepte in wil gaan
Liefs,
Tomson
