(Je bindt je te snel aan mensen)
↓
Lieve vreemdeling
Door te mediteren kwam ik erachter dat mijn gedachten niet van mij zijn.
Alles wat je voelt, denkt en ervaart, is slechts een gedachte.
Gedachten poppen op en vertrekken weer vrij geruisloos. Zelfs de observatie dat je denkt, is een gedachte.
Het enige wat je kunt doen, is het aanschouwen.
Wat betekent dat het hele gevoel van een ‘ik’ een gedachte is. Elk oordeel, elke mening, het zijn bedachte gedachten.
Wat tot een verlichte conclusie leidt: je kunt van niets zeker zijn, behalve dat je een bewustzijn hebt van je gedachten en gevoelens.
De oosterse filosofie noemt dit de kunst van het loslaten: zonder oordeel kijken naar de wereld, naar jezelf, naar de ander.
Gewoon zijn.
Maar eerlijk gezegd verafschuw ik dat idee. Gewoon zijn?
Ik ben toch geen steen?
Hecht je aan nog meer mensen
Wat mij mens maakt, is juist mijn gehechtheid aan het leven: aan mensen, plekken, emoties en zelfs aan de chaos van mijn gedachten. Die hechting is wat het leven kleur geeft, ook al weet je dat het pijn gaat doen.
Want niets is blijvend. Dat weet ik maar al te goed.
Geliefden verdwijnen, vrienden veranderen en herinneringen vervagen.
Dit is het complexe leven in al zijn onvolmaakte schoonheid en mysterieuze dieptes.
Wat je gedachten doen, is die menselijke ervaring continu verwerken.
ALTIJD.
Ze voeren oude gesprekken opnieuw op in je hoofd, reconstrueren gezichten die je niet meer ziet en proberen een verklaring te vinden voor het onverklaarbare.
Dat is in sommige periodes in je leven zeer onaangenaam.
Met name piekergedachten zijn zo energieslurpend. De ‘wat als’ en de ‘had ik maar’ zijn gedachten waar nooit een bevredigende conclusie uit voortkomt.
Op andere momenten zijn gedachten juist weer heel ontroerend.
Ik heb geen idee waarom ik vanochtend onder de douche dacht aan Bart van de basisschool, die zijn tanden nooit poetste en aan zijn vader, die alle films van James Bond op VHS-band had en zelfs een favoriete schurk had: Jaws. Maar het was een fijne herinnering, dat iemand zo gepassioneerd kan zijn door iets.
(Ik wou dat ik een lievelingsschurk had. Die heb ik niet. Wel een favoriete James Bond-film: Casino Royale. Die van jou?)
Je gedachten willen gewoon iets te doen hebben.
Dat is geen probleem, zolang je ze maar een richting geeft.
- Start een bouwproject in huis en vervolgens is je hoofd wekenlang bezig met alle problemen oplossen die tevoorschijn komen. (Want er zijn altijd problemen in het leven.)
- Maar je kunt ook een strategisch spel op je laptop spelen en de ambitie hebben om er beter in te worden. Dan gaan je gedachten in de douche over een andere tactiek om te volgen.
- Of schrijf een boek. Dan ben je een deel van de dag bezig met de problemen van je personages en hoe die op te lossen.
- Of mijn hobby: tuinieren.
Sinds ik heb geaccepteerd dat de wereld vernietigd gaat worden door de mens, maar dat deze apocalyps niet in mijn tuin gaat beginnen, denk ik veel na over hoe ik mijn tuin nog aantrekkelijker kan maken voor insecten en vogels.
Mijn YouTube-tijdlijn bestaat inmiddels uit video’s van tuiniers uit Groot-Brittannië. Het is geweldig om naar ze te kijken. Om vervolgens weer dagen na te denken hoe ik een opening in mijn tuin creëer om egels toe te laten.
Het is absurd en prachtig tegelijk hoe een hobby de chaos in je hoofd kan verzachten.
Dus hier is mijn advies: geef je gedachten iets om handen. Start met een nieuwe hobby of verdiep degene die je al hebt. Het kleurt je gedachten op een fijne manier in.
Je gedachten zullen je toch nooit met rust laten. Dus dan kun je ze beter in een juiste richting sturen, toch?
Liefs,
Tomson
PS
Als je tuiniertips wil, zeg het gewoon, hè.
