Hey jij,
Ik heb veel gedroomd afgelopen nacht, maar ik weet niet meer zo goed waarover. Misschien waren het wel nachtmerries over oneindig diepe putten, stroperige benen en verdwaald raken in een onbekend bos.
Proberen mijn achtervolgers neer te schieten, terwijl het pistool weigerde. Proberen ze te slaan, maar mijn vuisten miste slagkracht.
Of misschien gaf iemand me eindelijk de antwoorden waar ik al mijn hele leven naar op zoek ben. Maar dat weet ik dus niet meer.
Ik denk wel dat ik over jou heb gedroomd. Op een sensuele manier. We hadden geen seks en we hebben niet gezoend. Maar er was wel een bepaald soort spanning. Zo’n spanning die mijn adem liet stokken en mijn buik liet tintelen. Ook was hij er weer. Dat kon niet anders.
De gezichtsloze man.
Kijkend naar mij. In de schaduw. Hij sprak me aan alsof er niets was gebeurd. Alsof we nog steeds beste vrienden waren. Ik kreeg er een schuldgevoel van. Terwijl de banden breken juist de beste beslissing ooit is geweest. Snap je?
Ik weet het niet zo goed of dromen antwoorden geven over mijn problemen overdag. Maar als het zo is, moet ik toch een betere manier vinden om ze te onthouden.
Nu keren ze overdag, via een deja-vu, opeens terug in mijn hoofd. Een flits naar een vaag avontuur in mijn slaap. Maar ja. Zeker weten doe ik het allemaal niet. Alsof ik meerdere levens tegelijk leef.
De een onder het licht van de maan. De ander onder een brandende zon.
#bekentenissenuithetondergrondse
