|
Hey jij, #035 Een eenzijdige vriendschap is nog steeds een vriendschap Je doet geen moeite. Je praat en je praat en je praat maar. Je doet geen moeite. Om eens te horen wat ik zeg, vind of wil. Jij bent weer eens teleurgesteld in mij. Jij vindt weer eens dat ik me als een idioot gedraag. Het is altijd wat jij vindt. Nooit eens ik. Nooit eens: wat gaat er in jouw hoofd om. Je kan niet zonder me. Wat ik wel begrijp. Want niemand anders houdt het lang uit met je ‘uitbundigheid’ en je ‘eerlijkheid’. ‘Take it or leave it’ is je slogan. En ik blijf het maar slikken. Ik blijf maar vasthouden aan dat vertrouwde gevoel van vroeger. Toen jij er voor mij was en ik voor jou. Toen we nog niets wisten en nog niets van het leven hadden ervaren. Nu praat je en praat je en praat je maar. Je belt me op. Blaft 70 minuten lang al je frustraties over het leven eruit. Vraagt: ‘Hoe is het eigenlijk met jou?’ en net als ik ben begonnen met een antwoord zeg je: stel je niet aan. Of: ik moet nu gaan. Dus wat maakt dit mij? Klagen over je. Maar je niet kunnen loslaten. Omdat ik niet houd van anderen teleurstellen. Omdat ik niet houd van het idee dat ik iets fout heb gedaan. Dus blijf ik maar luisteren. Blijf ik maar vertellen hoe fijn je bent en niet zonder je kan. BFF. And beyond… #036 Te dronken om te neuken Ik wil wel. Met jou. Op zich. Als je niet in te fel licht gaat staan. Dan probeer ik minder te boeren en mijn opkomend maagzuur te blijven wegslikken. Als je het niet erg vindt, neem ik er nog even één voor we gaan. Je vindt het niet oké? Nou. Pech voor jou. Hahahaha. Ik laat me niet commanderen door een vrouw. Als je wil, mag je een slok van mijn glas. Als je wil. Oké. Nu ben je beledigd. Nu ga je met een andere man praten. Nu doe ik alsof het me niets boeit, hangend aan de bar. Te sippen van mijn glas. Te boeren als een boer. Nu moet ik alweer plassen. M’n lul stinkt. Misschien kan ik ‘m in haar kut schoonboenen straks. Als ze me nog wil. Ze staat daar nog steeds te kletsen en te lachen met die gast. Ik wil gewoon NEUKEN. Godverdomme NEUKEN. Je zei als antwoord op mijn vraag je geboortejaar. Maar rekenen is niet m’n sterkste punt. Het heeft me een tijdje gekost voor ik besefte dat ik niet kan rekenen vanavond. Net zoals ik je naam ben vergeten. Iets met een J. En een Y. Misschien moet ik je gewoon Jy noemen. Ha. Jy. Wat een grap. Je komt weer bij me staan. ‘Hé, jy,’ zeg ik en vind dit zo grappig dat ik bijna van de bar afglijd van het lachen. Jij vindt het niet grappig. Je denkt dat ik je uitlach. Ik laat je maar even in die waan. Oh. Je gaat naar huis. En ik dan? Mijn bier is nog niet op. Nu loop je weg. Maar ik moet mijn jas nog vinden, ergens, hier, in de hoek. Aaah daar. De trap naar de straat toe voelt meer uitdagend aan dan toen ik ‘m besteeg uren geleden. Een peuk. Waar zijn mijn peuken. En waar ben jij… Ik moet verdomme alweer pissen. Hier. In de steeg. Ik kan weer rekenen. 17 jaar. Is dat legaal? Hé. Daar sta je. Voorbij de fontein. Misschien kan ik beter schreeuwen naar je, alleen ik weet je naam niet. Armen omhoog, twee vingers in de lucht! ‘Bier!!!!!!!!’ Iedereen kijkt naar mij behalve jij. Nu loop je van me weg en ik weet niet waar mijn fiets staat. Nu weet ik niet wat ik moet doen. Fiets zoeken of achter je aan lopen. Fiets of neuken. Fiets of neuken. Bier. #037 Jongens huilen niet Ik dacht dat jongens niet huilden. Of is er iemand dood? Nee? Oh gelukkig. Je liet me schrikken. Nou moet je ophouden hoor. Ik herken je zo niet terug. Dat is echt zonde van de tranen. Kom kom. Hier. Knuffel. Nu alles oké? Heb je soms pijn? Moet ik een ambulance bellen? Wat is er nou. Waarom zit je nou te snikken. Is het je hart? Als in je hart hart? Als in hartstilstand? Nee? Oh je hart. Pijn in je hart. De liefde. Nou, kom kom. Geen hand vol maar een land vol hoor. Het was nou niet dat per se tot aan je dood materiaal. Of vond je van wel? Je moet echt wat aan je eigenwaarde doen hoor. Hé. Kom. Wil je een zakdoekje? Wat een weer vandaag hè? Ik weet niet zo goed wat je nou van mij verwacht. Is dit soms een geheime boodschap? Ligt het allemaal weer aan mij? Nou sorry hoor. Het is een harde wereld. Dus zo heb ik je ook opgevoed. Dus je kan dan wel nu zielig zitten doen of over mij zitten klagen bij je therapeut. Maar ik deed het met de beste bedoelingen. Voor watjes is geen plek in deze wereld. En moet je jezelf nou zien. Een watje. Je bent geworden wat ik helemaal niet wilde. Dat ligt dan toch echt aan je pa. Maar zeker niet aan mij. Nee. Nou. Oké. Hier. Een glas water. Laten we afspreken dat je nog vijf minuten verdrietig mag zijn. Dan gaan we over op de orde van de dag. Afgesproken? Afgesproken? Knik in ieder geval als je me hebt begrepen. Sjezus. Dat is toch wel het minste wat je kan doen? Oh. Nu komen er nog meer tranen. Nou, ik weet het ook niet meer hoor. Ik ga even naar de wasmachine boven kijken. Roep je even als je er klaar voor bent? Je hebt het me beloofd. Geen excuses hoor.  |