Wat zou jij zeggen tegen je beste vriend die zo ongelukkig is door een gebroken relatie en zo loopt te mopperen over al die kleine dingen in het leven die er niet toe doen?
Inderdaad.
‘Klaag minder. Wees dankbaarder.’
Het ligt zo voor de hand, dit advies. Absoluut.
Maar.
Het brengt niemand verder.
Want het maakt je niet gelukkig.
Stop met gelukkig worden.
Wees melancholisch.
Ik wil best bekennen dat klagen gaaf is.
We horen het niet te doen, maar klagen is zo lekker.
Het is zelfs verslavend, omdat het zo goed voelt.
Ons brein beloont ons met van die stofjes als we klagen.
Weet je waarom?
Omdat we iets doen aan het ongemak.
Namelijk erover praten.
Het lost niets op, maar we doen er wel wat aan.
Klagen over het gebrek aan zonlicht op onze huid.
Klagen over de ongevraagde adviezen van je schoonmoeder.
Klagen over de caissière bij de AH die om je identiteitskaart vroeg.
Klagen over de PostNL-bezorger die weer een briefje heeft achtergelaten dat je er niet was, terwijl je er wel was!
Als je jezelf betrapt op al die negatieve gedachten, dan denk je weer aan die wijsheid die je zelf ook geregeld aan je vrienden geeft.
Stop met zeuren.
Wees dankbaar!
Schrijf het op.
Spreek het uit waarom je gelukkig moet zijn.
Je mooie studioappartement.
Je ouders leven nog.
Je bent tien kilo lichter dan drie jaar geleden.
Je hebt fijne collega’s op je werk.
Een mooie, snelle fiets.
Een telefoon die niet binnen drie uur leegloopt naar 15 procent batterij.
Nu ga ik iets geks zeggen.
Er zit geen verschil tussen klagen en dankbaar zijn.
Je doet nog steeds hetzelfde.
Je probeert namelijk van dat vervelende gevoel dat er iets niet klopt af te komen.
Dat je nog niet bent waar je hoort te zijn.
Dat je nog niet gelukkig bent.
Als je graag gelukkig wil zijn, stop dan met gelukkig worden.
Doe het tegenovergestelde in je leven.
Wat geeft dat?
Doe gewoon het tegenovergestelde van gelukkig worden.
Ik heb het niet over een tegenstelling. Ik zeg niet: ‘Word ongelukkig.’
Ik zeg: ‘Word melancholisch.’
Het zit dichter bij ‘de echte jij’.
Dichter bij de oerbron van dit leven.
Het schuurt tegen de oorsprong van al je gevoelens aan.
Melancholie hoeft niet verdreven te worden.
Je hoeft het alleen maar te voelen en te beseffen.
Melancholie is niet de lakens over je heen trekken en schreeuwen: ‘Ik wil niet meer!@!#!’
Het is niet een moeras van gevoelens als duisternis, depressie en gepieker ingezogen worden.
Nee.
Melancholie is een bril opzetten die je een glimp van het echte leven laat zien.
Zonder glamour.
Zonder steroïden.
Het is rauw, maar ook poëtisch.
Het is dat gekke gevoel dat je krijgt als je naar een foto van jezelf kijkt toen je acht jaar oud was.
Dat gekke gevoel in je buik.
Dat de tijd voorbij is gegaan.
Dat je daar nog onschuldig was.
Dat je het daar goed had en dat het nooit meer terugkomt.
Dat geeft je een traantje, van geluk.
Omdat je even de tijd van het leven voelt.
Stop daarom met gelukkig worden.
Wees gewoon melancholisch.
Melancholie is jezelf toestemming geven om te treuren.
Als je je weer eenzaam voelt en aan je ex begint te denken, dan kan je inderdaad Tinder installeren om van dat rotgevoel af te komen.
Op Tinder hoop je bevestigd te worden in het idee dat iemand naar je verlangt en misschien begin jij terug te verlangen.
Zodat je je ex vergeet.
Om vervolgens te klagen hoe stom en oppervlakkig Tinder is.
Dan begin je je weer eenzaam te voelen, denk je weer aan je ex en kom je in een cirkel terecht.
Je wil niet denken aan je ex, omdat het denken hierover je niet gelukkig maakt, maar dat is dus een denkfout.
Als je opeens weer denkt aan je ex, bestrijd die gedachten juist niet.
Denk er juist meer aan.
Je voelt je dan niet ongelukkig.
Je voelt de melancholie.
De melancholie geeft dubbele gevoelens.
Want de melancholie is altijd dubbel.
Het is die mad scientist in al die tekenfilms.
Die is waanzinnig én geniaal.
Ja, als je aan je ex denkt, mis je de intimiteit.
Je beseft tegelijkertijd dat je niet meer terug wil naar hoe het ging.
Omdat de relatie niet meer ging.
Het liefst wil je de relatie vergeten en tegelijkertijd ben je dankbaar dat je het mee hebt gemaakt.
Dat is mijn punt: die tegenstelling heb je nodig om verder te komen.
Als je wil voorkomen dat je liefdesleven een cirkel wordt, dan heb je dat maffe inzicht nodig wat je wel én niet meer wil.
Dit is niet een rationele analyse.
Je weet wel.
Een lijstje maken met wat je wel en niet leuk vond aan je ex.
Zo werkt liefde niet.
Liefde is mystiek. Dat is passie. Dat is gevoel. Dat is onverklaarbaar.
Het gemis van je ex is echt.
Net zoals je zo graag door wil gaan zonder de ex.
Deze tegenstrijdigheden bestaan naast elkaar.
De melancholie helpt je in deze mystieke tegenstelling.
Die laat je stilstaan bij wat het was en die geeft een nieuwe richting aan wat je wil.
Sta erbij stil!
Meer niet.
Laat de tijd gewoon eindelijk eens zijn werk doen.
Als je me niet gelooft..
Neem een selfie met je moeder en kijk naar het verschil tussen jullie twee qua rimpels en molligheid.
De tijd doet altijd zijn ding.
#truthlotion
Melancholie is rust vinden in het besef dat je niet 24/7 gelukkig kan zijn of ernaar hoeft te streven.
Het is beseffen dat je alleen maar een nieuwe (seks)partner wil om van dit stomme gevoel af te komen.
Dus dat is niet de weg die je op wil gaan.
Want het lost niets op.
De melancholie maakt je bewust.
Als je je eenzaam of ongelukkig voelt, bevrijd jezelf dan van het idee dat je dat niet even mag zijn.
Klaag eens een keer niet.
Wees niet dankbaar voor alles wat je wel hebt.
In plaats daarvan: wees melancholisch.
Want je leven hoeft voor nu, namelijk in dit moment, even helemaal niets te zijn.
Vanaf dan is alles weer mogelijk.
Blijf melancholisch.
Liefs,
Tomson
Elke dinsdag mijn spoedcursus melancholie in je inbox 🖤.
