Lieve vreemdeling,
Heb jij ook wel eens zo’n moment gehad dat je op kantoor uit het raam kijkt naar niets in het bijzonder en je beseft:
– Ik heb een vast contract nodig, zodat ik eindelijk een plek voor mezelf kan zoeken
– Een drie maanden reis door Indonesië kan boeken
– Een vaste relatie kan beginnen
– Een fatsoenlijke auto kan kopen
– Mijn favoriete Lana del Rey plaat op vinyl kan beluisteren
Alleen de kansen komen maar niet.
Je mantra is geduld.
Dat weet je.
Maar toch.
Om The Smiths te quoten:
How soon is now?
Het is frustrerend, wachtend op een volgend level in je leven als je er klaar voor bent.
Een aantal keer in ons leven zitten we (tijdelijk) vast op zo’n plateau.
Hoe hard we ook springen en grijpen.
Denk aan de game Assasins Creed.
We vallen elke keer weer terug op waar we vandaan kwamen.
Of erger.
Donder je de rivier in of het marktplein op.
Op de middelbare school kom je ook op zo’n punt terecht.
Je wilt weg uit het ouderlijk huis.
Je wil je diploma.
Geld.
Autonomie.
Kapot zuipen en neuken.
Je zit alleen pas in leerjaar drie en je ma stuurt je elke avond rond 20.00 uur naar bed.
Soms is wachten een marteling voor je ziel.
Weet je wat het is?
Het leven is complex, man.
Hoe vind je een huis in deze tijd?
Welke opleiding, studie of baan voelt goed aan én heb je het idee dat je iets toevoegt?
Wie steunt je echt als je je minder voelt?
Hoe ga je om als een familielid ziek wordt?
Of als de liefde van je leven je zoent en je dan weer voor weken negeert?
Weet je wat ik ook complex vind?
Mannelijkheid.
Ik ben zelf een man én gevoelig.
Dat geeft hele andere uitdagingen aan het leven.
Waar het beeld de alfaman is.
Die huilen niet.
Die zijn de stoerste en de sterkste.
Ik kijk wel eens mee bij mijn neefje en nichtje met Netflix.
Hoe vaak het woord stoer, sterk en de beste wel niet vallen bij jongensfiguren.
Het leven is meer dan dat toch?
Kwetsbaarheid.
Eerlijkheid.
Twijfel.
Om maar wat te noemen.
Wat ik dit leven meer en meer besef: het is ingewikkeld.
Shortcuts bestaan niet.
Wat je ook wil bereiken, het kost moeite.
Je hebt een portie geluk nodig.
Een positieve instelling.
Garanties zijn er niet.
Wel kansvergrotingen.
Maar…
Als je dan eindelijk je next level leven hebt bereikt.
Instagram waardig geluksmomentje 🤩.
Goed.
Ik wil deze e-mail niet te lang maken.
Dit wat ik hierboven heb geschetst, was de reden dat ik ben begonnen met schrijven aan Lieve vreemdeling.
Ik wilde zo graag iets schrijven over nu. Ons leven. Die kleine worstelingen. De uitdagingen. Gewoon: ons leven. Snap je?
Het is een novelle geworden.
Het gaat over Morris.
Een gevoelige jongen.
Hij bestrijdt de verveling met wiet.
Zijn ouders liggen in scheiding.
Zijn schoolresultaten zijn kut.
Als een huiswerkbegeleidster op een middag iets onacceptabels bij hem doet, begint hij te twijfelen aan zichzelf.
Zijn gevoelens.
Zijn wensen.
Wie kan je vertrouwen om zoiets kwetsbaars te delen als iedereen met zichzelf bezig is?
Ook wordt hij bedreigd door een anoniem iemand.
Als je wil kan je een hoofdstuk lezen uit het boek.
Klik op deze link en ik stuur je het per e-mail naar je toe.
Klik op deze link en ik stuur je het per e-mail naar je toe.
Woensdag 17 november is het boek te bestellen op mijn site store.psychokiller.eu.
19.00 uur.
Dat geeft mij twee weken de tijd om de bestellingen in te pakken en op te sturen naar je 💛.
Zoals altijd beloon ik de vroege vogels met extra materiaal.
Woop woop.
Stickers. Kaarten. Een verrassing. Alles.
Als je je best doet en je bij de eerste 200 bestellingen zit, onderteken ik het boek.
Vorig jaar waren de handtekeningen binnen een kwartier vergeven (no pressure).
Ongeacht of je het boek gaat bestellen of niet,
Dankjewel dat je mijn e-mails leest en mijn werk begrijpt.
Melancholische groet,
Tomson
Petje.af/tomsondarko
