Lieve vreemdeling,
We zijn allemaal negatief denkende onzekere pessimisten.
Als je jezelf een optimist vindt, houd je of mij voor de gek, of jezelf.
Kies maar.
Negatief zijn heeft ons de koningin van de natuur gemaakt.
- Nu stoppen we dieren in kooien en laten we er andere mensen naar kijken.
- Of stoppen we dieren op de lopende band en slachten we ze en stoppen we er een sticker op met ‘kiloknaller’.
En als de natuur zich tegen ons keert via deze dieren, beschermen we ons daar weer tegen.
One vaccin to rule them all.
Ons hoofd licht negativiteit graag uit, omdat het ons beschermt. Gevaar vermoordt ons. Geluk niet. Dus ga weg met je geluk.
Daarom houden we van piekeren.
Over onszelf.
Anderen.
Grip krijgen op het onzekere. Het negatiefste scenario klinkt het meest logisch om drie uur ’s nachts in ons bed.
Zelfs als je het niet in de gaten hebt, denken we.
Ben ik te dik?
(Ja)
Haat mijn manager mij?
(Vast)
Kan ik dit wel?
(Waarom zou je het überhaupt proberen?)
Ben ik wel gespierd genoeg?
(Slapjanus)
Heb ik een mooi geslacht?
(Stuur het naar een willekeurig minderjarige mensen en vraag om hun mening)
Verdien ik wel genoeg geld?
(Start met drugs dealen of word gigolo)
VERDORIE
Gedachten.
Stop. Kap ermee. Ik loop niet meer in de jungle. Ik ben een gezond mens.
Mijn enige taak in het leven is happy worden.
(dit was ironie)
Waarom blijf ik dan maar negatieve scenario’s bedenken in mijn hoofd?
Ik moet mezelf verdoven.
Bier. Werken. Hasj. Netflix. Porno. Spirituele facebookgroepen bekijken. Haatberichten sturen. Investeren in NFT’s. Tinderen. Roken.
We verdoven onszelf allemaal met iets.
Ons hoofd uitschakelen terwijl we wakker zijn.
Zelfs dieren doen het.
Jij weet toch ook wel waarom insecten maar nectar blijven zoeken in die bloemen?
Het maakt ze high.
Allemaal leuk en aardig, dat verdoven.
Maar wist je dat je zelf een chemisch drugslab bent?
Ja, dat ben je.
Dat is wat liefde is.
Chemicaliën.
Maar daar heb je nog steeds een ander voor nodig. En als de ander je negeert, heb je voor de rest van je leven melancholie in je bloed.
Nee.
Ik heb het over iets heel anders.
Het is eigenlijk een retorische vraag.
Mag ik hopen.
Nee?
Je weet niet wat ik ga zeggen?
Heus wel. Kom, kom.
Doe eens beter je best.
Maak
KUNST
Van je tragedie
(Mag ook van je plant. Zolang je maar iets maakt).
Het is de gezondste drug die er is.
Voor je hoofd.
Je komt in een zone terecht
Die hetzelfde effect heeft als coke.
Stuk goedkoper ook
(heb ik een van een vriend).
Je hoofd vindt het lekker om aan iets te werken, waardoor je de tijd én jezelf vergeet.
De beloning zijn talloze stofjes in je hoofd.
Je voelt je daarna lekker, optimistisch, hoopvol.
Ja.
Je voelt je gelukkig.
(There. I said it.)
Er zijn wel wat voorwaarden.
Het moet uitdagend genoeg zijn
(niet te, anders word je angstig)
Je moet het een beetje kunnen, maar niet al te goed
(anders verveel je je).
En dan…
FLOW STATE.
Je zit aan je eigen drugs én je maakt iets.
Win. Win. Win. Win. Win.
Je hebt je negatieve cirkel doorbroken.
Gefeliciteerd.
Je bent niet meer zo angstig en onzeker als de rest van de wereld.
Je weet wat Josh Homme zong.
De über koningin van het stenen tijdperk.
I want something good to die for
To make it beautiful to live
I can go
With the flow
Morgen een tip om die flow state op te wekken.
Liefs,
Tomson
PS Hier, Josh Homme, voordat hij gecanceled wordt.
PPS Elke donderdag en vrijdag mijn Maak kunst van je tragedie-mails. Je leest ze hier allemaal terug.
