De ene dag app je me meteen nadat je wakker wordt. Vertel je tot in details je dromen, wat je vandaag gaat doen.
Niet alleen dat.
Je vraagt aan mij hoe ik me voel en je neemt geen genoegen met een ontwijkend antwoord.
De andere dag kan er nog maar net een ‘Hoi’ vanaf en een ‘Gaat prima, hoor’ en je verdwijnt weer in de digitale leegte van al mijn onbeantwoorde vragen.
Je bent zo mysterieus. Zo ongrijpbaar.
Nog erger is dat je invloed hebt op hoe ik me voel. Als je me belt, voel ik me daarna altijd beter dan de minuut voordat je mijn naam aanraakte met je wijsvinger.
Als je dagen niets van je laat horen, moet ik mezelf bedwingen om niet te stalkerig over te komen.
Mijn gedachten blijven maar stellingen poneren als:
- Je hebt wat verkeerds gezegd.
- Ze raakt uitgekeken op je.
- Je bent niet interessant genoeg meer.
Ik haat het.
Ik wil niet afhankelijk zijn van je, maar ik ben het.
Ik weet niet eens wat wij precies zijn.
Als we elkaar zien, praten we zo de hele middag weg in het park of aan het Amsterdam-Rijnkanaal, met onze blote voeten in het water.
Soms, als het moment er is, zoenen we. Vrijen we. Praten we in elkaars armen in mijn bed tot de zon zich weer laat zien.
Maar vaak eindigen we de avond met een groet en een ‘Fijne avond’ en fiets je van me weg zonder dat we elkaar drie zoenen op de wang gaven.
Ik durf het niet te vragen. Bang voor het antwoord dat je gaat geven.
Ik weet zelf niet eens of ik het echt wil.
Mijn brein stelt me gerust: deze vriendschap werkt tot nu toe best goed. Hoe meer woorden we eraan gaan geven, hoe meer onze verwachtingen in elkaar scheef gaan lopen. Hoe sneller het stopt.
De een wil altijd iets meer dan de ander.
Dat is een feit.
Ik denk dat ik iets meer van jou wil dan jij van mij.
Maar als ik het benoem, raak ik je voor altijd kwijt.
Dus ik leef in een wolk van frustratie, verlangen en hoop.
Tussen ‘Het is goed zoals het is’ en de angst dat je morgen met iemand hand in hand onder de Dom doorloopt.
Maar ik blijf elke dag weer de vraag der vragen vermijden:
Wil je wat serieus met mij beginnen?
\
Vanaf volgende week woensdag deel ik mijn resultaat van de schrijfopdracht.
Morgen vertel ik je alles over hoe je een brief ritueel verbrand. Plus de eerste fictieve schrijfopdracht.
Liefs,
Tomson ‘Dr. strangelove’ Darko
