Lieve vreemdeling,
Is het jou wel eens opgevallen dat sommige mensen nooit vragen stellen in een gesprek?
Het lijkt wel alsof ze het gesprek zien als een pingpongwedstrijd. Ik zeg wat. Jij zegt wat. Om de beurt praten. Als de een stilvalt, is het gesprek eigenlijk over.
Maar de kunst van een echt gesprek is niet om de beurt wat zeggen.
Een echt gesprek houdt in dat je vragen stelt. Dat je aandachtig luistert.
Waarom zijn wij mensen zo slecht in vragen stellen?
Waarom spelen we zo snel Dr. Phil als iemand een dilemma voorlegt?
Eigenlijk zou je helemaal geen advies mogen geven.
Je adviezen zijn vaak ook slechter dan je zelf denkt. Ze onthullen alles over jou.
- Jouw worsteling in dit leven.
- Jouw opgedane inzichten.
Ze zeggen niets over de situatie van de ander.
Bovendien overschatten we het effect van onze adviezen.
Geen enkel antwoord zal een ander tot inzicht brengen.
Echt niet.
Was het maar zo simpel.
Daar heb ik zelf ook wel eens last van. Als een goede vriendin haar hart weer eens bij me uitstort over haar onaangepaste vriendje.
‘Je moet wel voor jezelf kiezen’, zeg ik dan. En: ‘Hij houdt geen rekening met je, hè?’
Elke keer weer bevestigt ze mijn antwoorden met: ‘Ja, ik moet voor mezelf kiezen’, met zo’n knik. ‘Ja, hij ziet me niet staan.’ Maar aan alles in mijn lijf voel ik dat ze het misschien wel zou willen, maar het nooit gaat doen.
Het werkt beter als je gewoon luistert, Tomson.
Gewoon vragen stelt. Gewoon de antwoorden bevestigt. Meer niet.
Door goede vragen, komt de ander ook eerder tot zelfinzicht.
Stop daarom met denken in adviezen.
Met vragen stellen lost je ook een ander probleem op.
Het geeft je gesprekspartner namelijk het gevoel dat je oprecht bent. Daardoor zal die ook oprechte vragen aan jou gaan stellen.
Mensen willen pas luisteren, als ze voelen dat ze gehoord worden.
Goed. En dan nu de Tomson Darko-tip om een betere luisteraar te worden. Schrijf dit op in je journal en zet er een vierkant omheen:
💡Stel drie goede vragen aan de ander voordat je zelf een monoloog begint.
Stel drie vragen
Als je gehoord wil worden, stel dan eerst twee of drie oprechte vragen aan de ander.
Als ik niet zo goed weet wat, vraag ik altijd de klassieker: ‘Hoe was je dag?’ of ‘Wat heb je vandaag gedaan?’ of ‘Wat heb je vandaag geleerd?’
Het antwoord geeft genoeg aanknopingspunten voor een vervolgvraag.
Je moet jezelf echt dwingen om nog een vervolgvraag te stellen.
Vervolgens kan je ook zelf iets vertellen over dat onderwerp en de diepte in gaan.
De ander voelt zich door die drie vragen gehoord en verbonden met je en staat nu open om ook te luisteren naar jou.
Een echt gesprek is ontstaan.
Probleem opgelost volgens de wetenschap.
Donderdag deel ik een FBI-techniek om iemand echt het gevoel te geven dat je die persoon begrijpt.
Schokkend effectief.
Oké.
Heb jij je wel eens afgevraagd wat voor luisteraar je bent?
Ik kwam een lijstje tegen met 11 luistermodussen. Echt pijnlijk herkenbaar.
Van ‘the explainer’ tot ‘the daydreamer’.
Elf vormen van luisteren
Je hebt een instinctieve luistermodus die meteen wordt geactiveerd bij een bepaald type gesprek.
Iedereen heeft een default modus. Maar het kan ook zijn dat je soms een ander bent. Dat ligt vooral aan de context en de persoon tegenover je.
Oké.
Hier komen ze:
The explainer: Heeft een antwoord op alles. ‘Dat is omdat…’
The validator: Bevestigt al je emoties. ‘Je hebt gelijk!’
The identifier: Brengt het gesprek graag terug bij zichzelf. ‘Nou, dat had ik laatst ook!’
The problem-solver: Heeft altijd een oplossing voor jouw problemen. Zelfs als er geen probleem is. ‘Dit zou je moeten doen…’
The nurse: Die gaat je troosten en verzorgen en cijfert zichzelf volledig weg. ‘Alles komt goed.’
The defuser: Als de spanning in een gesprek toeneemt of als het oncomfortabel wordt, maakt deze persoon graag een gekke opmerking of grapje om wat lucht aan het gesprek te geven.
The mediator: Deze persoon bekijkt het probleem van alle kanten en heeft begrip voor ieders perspectief. ‘Ze bedoelde het vast niet zo.’
The empath: Die voelt haarfijn aan wat je voelt. Soms eerder dan jijzelf. ‘Klinkt als een intense avond. Vervelend om te horen.’
The interrupter: Breekt graag in gesprekken en kan die volledig kapen. Soms fijn. Soms vermoeiend.
The interviewer: Deze persoon vraagt een hoop. Die wil alles weten.
The daydreamer: Is snel afgeleid in het gesprek. Gedachten dwalen af. Of heeft last van angstgevoelens.
Ik heb deze luistertypes van wetenschapper en schrijfster Ximena Vengoechea. Ze heeft een boek geschreven. Dat heet Listen like you mean it.
Ik heb het niet gelezen.
Maar bekijk haar site.
Welke luistertype ben jij?
Liefs,
Tomson
