Ik ervaar de wereld vrij grijs.
Ik zie overal tegenstrijdigheden.
Ik betrap mezelf op veel tegenstrijdigheden.
Fietstassen verafschuwen, terwijl het de beste uitvinding ooit is als je met de fiets een boodschapje doet.
Mensen die een zaterdagmiddag aan tuinieren besteden, uitschelden voor burgerlijke trutten, terwijl ik pas echt zen word van onkruid verwijderen, hardop bijtjes begroeten en vogels wegjagen die mijn insectenhuis aanvallen.
Wellicht voel ik me daarom zo fijn in de melancholie. Omdat het een treurigheid is met een glimlach.
Het leven is tegenstrijdig.
Qua gevoel en werkelijkheid.
Zoals de kwantummechanica. Hoe kan iets er wel en tegelijkertijd niet zijn?
De schrijfopdracht van deze week is simpel.
Schrijf een gedicht, essay of kort verhaal over de tegenstrijdigheden van het leven in maximaal 750 woorden.
Deadline: woensdag 3 augustus.
Zet je resultaat in de comment hieronder.
Als je er niet zo goed een weet te benoemen, schrijf dan een essay over ‘Voor jezelf willen kiezen, maar bang zijn om als egoïst gezien te worden’.
Bloed ze!
#De tegenstrijdigheden van het leven
Laten zien dat je het aankan, maar ook kwetsbaar durven zijn.
Verantwoordelijkheid nemen, maar wel om hulp durven vragen.
Kinderen krijgen, maar ook voor een carrière blijven gaan.
Voor jezelf opkomen, maar niet brutaal zijn.
Voor jezelf kiezen, maar niet als egoïstisch worden gezien.
Sporten, maar niet obsessief zijn in eten, slapen en trainen.
Vriendschappen onderhouden, maar niet anderen claimen.
Heel veel seks willen, zolang je maar geen slettenbak wordt.
Reislustig zijn én je familiebanden onderhouden.
Lief zijn voor je ouders, ook al waren ze vroeger niet lief voor jou.
Enthousiast zijn, maar anderen niet afschrikken met je energie.
Erbij horen, maar niet te veel je best doen daarvoor.
Eerlijk zijn, maar niet bot overkomen.
Van het leven genieten, maar wel met mate.
Serieus zijn, maar jezelf niet te serieus nemen.
Altijd iets te doen hebben in het weekend, maar wel aan je eigen rust denken.
Mensen vergeven, zolang je maar niet over je heen laat lopen.
Grenzen aangeven, maar niet controlerend zijn.
Open staan voor anderen, zonder jezelf te verliezen.
Elkaar loslaten, maar elkaar niet verliezen.
Advies geven zonder betweterig over te komen.
Hulp vragen zonder afhankelijk te zijn.
Rust nemen zonder lui te worden.
Fouten toegeven zonder te compenseren.
Het probleem van het leven is dat alles slechts een richting is, zonder dat er ooit een eindbestemming zal zijn.
We balanceren ertussenin, zonder er ooit voor te kunnen slagen.