Hi!
De schrijfopdracht van vorige week ging mis door de techniek. Onder anderen een error als je via petje-af wilde inloggen. En ik was de comments vergeten aan te zetten 🤡🤡🤡.
Deze week nieuwe ronde nieuwe kansen.
​Upload jouw verhaal of lees die van anderen hier.​
De opdracht was: werk een realiseer-moment van vorige week uit in een verhaaltje.
Hieronder mijn uitwerking.
Ik heb de vrijheid genomen om een realiseermoment van vorig jaar uit te werken. Omdat ik mijn vijfdaagse mailteksten een paar weken van tevoren schrijf.
Ik heb trouwens dit realisatiemoment ook ooit eens ingesproken als spraakbericht.
Goed. Nu mijn verhaal.
Ik ben geen jochie meer
In mijn familie wordt met scheerapparaten geschoren. Mijn opa. Mijn vader. Mijn ooms.
Noem het een familietraditie.
Toen ik baardgroei kreeg, erfde ik het apparaat van mijn pa. Die had ondertussen een nieuwe gekocht met scherpere mesjes.
Ik wist niet anders.
Inmiddels heb ik zelf een heel arsenaal aan elektrische apparaten verzameld om de haargroei op mijn gezicht onder controle te houden.
Trimmer voor de bakkebaarden. Trimmer voor mijn neusharen. Een baardtrimmer. Een heel blits scheerapparaat van Braun.
Ik voel me een soort James Bond voor de spiegel als ik me scheer.
Het is een ritueel op zich. Het bijhouden van accupercentages. Het mezelf ermee scheren. Het schoonmaken na afloop.
Ik voel me niet per se heel vaak een ‘man’. Maar als ik me scheer wel. Begrijp je?
Maar toen ik afgelopen najaar op vakantie was met familie, had ik mijn apparaten thuisgelaten.
Ik dacht ze niet nodig te hebben… Big mistake.
Het is op zich niet erg om wat baardgroei te hebben. Maar die week had ik er toch meer last van dan ik wilde hebben. Bovendien had ik in die vakantieweek een werkafspraak in een grote stad in de buurt.
Ik kan niet als een wilde man daar aankomen.
In de badkamer rommelde ik in mijn toilettas en vond zowaar een weggooischeermes. Ongebruikt.
Waarschijnlijk lag dat er al jaren.
Onder de douche begon ik met scheren.
Ik bereidde me voor op het ergste. Want er is een tijdje geweest dat ik met een mes mijn baardharen weghaalde. Dat ging gepaard met veel snijwondjes.
Dat is het ding met gevoelige mannen… Die hebben ook een gevoelig huidje.
Maar tot mijn eigen verbazing merkte ik onder de douche dat het niet zo prikte. Sterker nog. Het mes ging heel soepel over mijn huid heen.
Ik besefte dat mijn huid was veranderd en niet alleen dat.
Ik dacht aan Oost-Europa. Toen ik me voor het eerst scheerde met een mesje.
Ik was op reis met mijn beste vriend en we kwamen vrij laat aan in Bratislava. We hadden geen slaapplek kunnen reserveren. Dus we gingen op de gok maar langs de hostels die in de Lonely Planet stonden genoemd.
Misschien was er wat vrijgekomen.
Het eerste hostel was niets. Het tweede ook niet. Het derde verwees ons door naar een jeugdhostel dat plek had.
Het was een gigantisch communistisch flatgebouw.
Het was een campuswoning van de universiteit. In het schooljaar verbleven de studenten hier. In de zomer waren ze hier niet welkom.
Nu werden de kamers verhuurd aan arme zielen zoals wij.
We betaalden slechts 10 euro per persoon per nacht.
Spotgoedkoop.
Nou, we begrepen het wel.
Het was een doolhof aan gangen. Overal raamloze deuren. Onze voetstappen echoden door de gangen heen.
Het leek wel een gevangenis.
Er waren geen voorzieningen. Geen snackautomaat. Geen kantine of gezamenlijke woonkamer. Het was puur een plek om te slapen en niets meer.
Ik dacht een wilde vakantieman te worden deze zomer. Zes weken door Oost-Europa touren en dan met zo’n flinke baard thuiskomen.
Maar de Europese steden waren te heet. Ik ergerde me aan de baardgroei. Die jeukte te veel door het zweet.
Die avond vroeg ik aan mijn beste vriend of hij me kon uitleggen hoe ik me moest scheren.
In een gigantische wasruimte met zo’n grote wasbak, met tien kranen eraan, met een enorme spiegel.
Daar liet hij me zien hoe ik met het mesje mijn haren weg kon halen.
Deze herinnering ontroert me nu.
Toen stond ik er niet zo bij stil.
Maar nu. Zo veel avonturen beleefd in die zes weken, maar ik heb er weinig van onthouden.
Wel dit moment. Hoe hij als een ware broer aan me liet zien hoe je je haren op je gezicht weghaalt met een mesje.
Zonder oordeel. Zonder er een grap over te maken.
Toen bloedde mijn gezicht heftig bij het scheren. Wel vier wondjes.
Echt een tienerhuidje.
Met een toiletrol liet hij zien hoe ik mijn wonden moest verzorgen. Een klein puntje eraf scheuren en op de snijwond leggen.
Nu, onder de douche in dit vakantiepark, merk ik dat mijn huid niet meer bloedt.
Ik ben ouder geworden. Mijn huid is veranderd in die van een man.
Liefs,
Tomson
PS De link naar darkomailarchief​
