Lieve vreemdeling,
Ik word heel wild van de slogan van de Praxis.
‘Voor de makers.’
Ik snap niet dat Apple altijd als voorbeeld wordt gegeven bij fantastische slogans:
‘Think different.’
Het is me echt te vaag.
‘Denk anders.’
Oké. Ik denk anders. En nu?
Wat wil je van me?!?¡€£¢!
Precies. Te abstract.
Geef me gewoon Praxis.
‘Voor de makers.’
Dat geeft me zelfvertrouwen. Ik, klusser Tomson Darko, heb een hamer nodig. Deze winkel kan me helpen. Want ze zijn er voor makers zoals ik.
Ook al heb ik twee linkerhanden. Ik voel me zelfverzekerd.
Of de slogan van Nike:
‘Just do it.’
Inderdaad. Doe niet zo ingewikkeld. Gewoon sporten!
Ken je die slogan van McDonalds?
‘I’m lovin’ it.’
Ik kan er echt niets mee.
Doe normaal.
Een 1.000-calorieën-hamburger eten doet niemand voor zijn plezier.
Echt niemand.
We voelen ons als ALTIJD een beetje schuldig.
Naar de McDonalds gaan, is voor comfort food. Een manier om even ‘stoom’ af te blazen. Even zondigen.
Dat heeft niets met ‘lovin’ it’ te maken. Meer met borst vooruit schreeuwen ‘Kom maar door met die hart- en vaatziekten!’
Coca-Cola had de afgelopen tien jaar de slogan ‘Open happiness.’
Hahahahahaha.
Sorry hoor. Haal even wat beademingsapparatuur op van die wieltjes voor me.
‘Open happiness.’
Hahahahahahahaha.
Hier is echt te lang en veel te serieus over nagedacht.
Nu is het ‘Taste The Feeling’ trouwens.
Iets beter.
Maar snap ‘m nog steeds niet.
*Ik open mijn gulp. Trek mijn onderbroek uit en zeg met mijn hand tegen de heup aan:*
‘Taste the feeling.’
Dat slaat toch nergens op?
Pepsi maakte het helemaal bont.
Die slogan is op de eerste pagina van mijn boek Vrouwen die Charlie haten beland.
Embrace your past, but live for now.
We hebben het over een siroopdrankje met koolzuur, hè?
Daarom.
Praxis.
Voor de makers.
Ik houd van boektitels die in de titel precies zeggen wat je krijgt.
The 4-hour work week van Tim Ferris bijvoorbeeld.
Of Ryan Holiday’s marketingboekje Trust me, I’m lying.
Of Sineks Start with why.
In de literatuur wordt het vaak al weer wat ingewikkeld.
- Karakter
- Gebroeders Karamazov
- De correcties
- Minder dan niks
Dit zijn een paar van mijn favoriete boeken. Maar die titels zeggen weinig over de inhoud.
100 jaar eenzaamheid is trouwens wel een fantastische titel, die het thema van het boek ook nog eens fantastisch samenvat. (Ik moet het boek nog steeds uitlezen.)
Ik probeer daarom mijn boektitels zo simpel mogelijk te houden.
- Vrouwen die Charlie haten
- Ze volgt me niet terug
- Ze gingen samen het toilethokje in.mp4
- Lieve vreemdeling
Oké. Die laatste is niet heel duidelijk, maar wel heel liefkozend.
Dus.
Vorige week vrijdag schreef ik dat ik graag een romantic fatalism-boek wil schrijven.
Ik zoek een titel die alles zegt over de inhoud, zonder het plot te verraden.
Een titel die ik zelfs kan hergebruiken voor andere gave dingen (daar een andere keer meer over).
En toen zat ik me te bedenken:
- Wat hebben al mijn boeken met elkaar gemeen?
- Wat zijn de punten waarop mensen me het vaakst wijzen?
Twee woorden.
Combineer die twee en je krijgt de titel: Sombere Hitsigheid.
Ja.
Dat is een gevoel.
Het is een lifestyle.
Way of being.
Embrace your somberheid, but live for hitsigheid
I’m lovin’ it.
Het leest een beetje gek.
Sombere hitsigheid.
Maar je weet meteen wat je krijgt als je dit boek gaat lezen.
Sombere dingen, aangevuld met hitsige dingen.
Wie wil dit nou niet lezen?^
Bij dezen.
Volgende week vrijdag praat ik over de ‘warming-up’ van een boek schrijven.
Liefs,
Tomson
^Ik hoop jij.
Ik hoop in het najaar mijn nieuwe roman ‘Sombere hitsigheid’ te publiceren. Elke vrijdag vertel ik je mijn opgedane lessen tijdens het werken aan dit boek.
