Lieve vreemdeling,
Het plantje dat symbool staat voor eenheid en geluk. De bevestiging van een vriendschap. Ze gaf het me, zonder uitleg.
Zaadjes om klavertjes te kweken.
Maar ik begreep het.
Ik begrijp het nog steeds.
Ik probeer zelf ook goed na te denken bij een geschenk dat ik geef.
Bijvoorbeeld als vrienden of een familieleden een baby krijgen.
Ik wil niet met prentenboek nummer zoveel aankomen, maar iets geven dat ergens voor staat.
En dan kom ik uit op de magie van de eerste jaren van je leven.
Je bent volledig overgeleverd aan je ouders. Volledig afhankelijk van hun verzorging. Niet alleen dat. Je onthoudt de eerste vier jaar nauwelijks qua herinnering.
Maar je ouders wel.
Hoe gaaf zou het zijn als je ouders elke dag je leven bijhouden in een aantal zinnen? En dat je ooit op een latere leeftijd dit boekje krijgt?
Veel van onze dagen in het leven gaan ongemerkt voorbij. Behalve als je ze opschrijft.
Daarom geef ik ‘one line a day’ aan kersverse ouders. Als aanmoediging om het leven van hun kleine te documenteren voor later.
Het is een boekje waarin je elke dag een paar zinnen opschrijft. Vijf jaar lang.
Zodat zij het ooit als geschenk kunnen doorgeven.
Dat is ook metaforisch. Een boekje met het leven van iemand.
Het leven zit vol symboliek en je kan zelf ook in die taal praten.
Doe het.
Denk dieper na over een cadeaus voor mensen die je dierbaar zijn. Ze zullen het voelen.
Ze zullen het beter onthouden.
Ken je trouwens de film Inception van Christopher Nolan?
Met Leonardo DiCaprio?
Is dit een droom?
De enige manier waarop we ons bewust zijn van een droomwereld en een ‘echte’ wereld is doordat we elke ochtend ontwaken.
Weten we dan ook via de omgekeerde manier wat de werkelijkheid is, omdat we ‘s avonds in slaap vallen?
In de film Inception, van filmregisseur Christopher Nolan, kunnen personages de dromen van andere mensen bezoeken. Dit misbruiken ze om het onderbewustzijnsniveau van de dromer te beïnvloeden of om via deze droomwereld kennis te stelen. Denk aan een code van een kluis. Of om een bepaalde overtuiging in het hoofd van iemand te ‘planten’.
Deze ‘extractors’ bevinden zich zo vaak in andermans dromen, dat ze de grip op de realiteit kunnen kwijtraken.
Daarom heeft elke extractor een ‘totem’. Acteur Leonardo DiCaprio heeft de hoofdrol in deze film. Zijn totem is een tol.
Die laat hij regelmatig spinnen, om te checken of hij wakker is of nog droomt. Als de spinnende tol omvalt, is hij wakker. Als de tol blijft spinnen, zit hij in een droom.
Als aan het einde van de film de problemen van Leonardo DiCaprio zijn opgelost en hij eindelijk weer herenigd wordt met zijn kinderen, doet hij voor de zekerheid toch nog een check.
Is dit de realiteit of een droom?
Hij laat de tol draaien op tafel. Maar net voor de tol om dreigt te vallen, begint de aftiteling op een zwarte achtergrond.
En heel ver weg klinkt de muziek van Edith Piaff. Als teken dat de droomfase aan een einde komt.
Goed.
Bekijk of herbekijk deze film voor een intellectuele prikkeling met een topbudget (Christopher Nolan). Te zien via Netflix en Amazon prime.
Morgen keren we weer terug naar de droomwereld. Ditmaal vanuit een trauma-oogpunt. Met een tip hoe je je eigen dromen kan uitleggen.
Hint: laat het droomuitlegboek links liggen.
Liefs,
Tomson
