Lieve vreemdeling,
We zijn een uitstervend ras: de boekenlezers.
Verdrongen door oppervlakkig vermaak als tv-series, datingapps en tijdlijnen.
Ik snap het wel. Om een boek te lezen heb je al gauw 5 uur nodig. Dat is een hoop vrije tijd die je vrijmaakt.
Dat gaat niet in een avondje.
Je hebt mensen die zeggen: ‘Ik lees altijd in de zomervakantie.’
Die condoleer ik direct. Dat je pas tijdens de vakantie kan doen wat je ontspannend vindt.
Ik lees 80 boeken per jaar (en schep daar graag over op).
Non-fictie om mijn brein te prikkelen. Fictie om mijn gevoelens beter te begrijpen of om te ontspannen.
Dit is hoe ik het doe:
- Voor het slapen gaan, lees ik een ontspannen boek. Geen ingewikkelde literatuur, maar een spionagethriller. De afgelopen twee jaren las ik de zes Mijn strijd-boeken van Knausgard. Hier ga ik straks verder op in.
- Tijdens het wandelen zet ik een non-fictieboek op van Storytel. Er zit geen verschil in hoe je hoofd een boek verwerkt. Je kan het luisterend of lezend doen.
- In het weekend start ik de ochtend met lezen. Vaak een iets ingewikkeldere roman of non-fictieboek.
- Doordeweeks als het schrijven niet helemaal lukt, ga ik een half uur lezen.
Toen ik nog op kantoor werkte, deed ik het zo:
- Boek lezen in de trein.
- Boek lezen tijdens de lunch.
- Boek lezen als ik ergens stond te wachten. Bij de huisarts. Voor een afspraak.
Als je leest, gebeurt er dit:
- Je snapt jezelf beter. De woorden gaan een gesprek aan met je gedachten en gevoelens.
- Je heb altijd wat te vertellen over een gelezen boek als je bij je vrienden bent
- Een uur lezen geeft je een ander tijdsbesef dan een uur op je telefoon artikelen of mails lezen. Op je telefoon heb je geen zelfbesef meer door de dopamineshotjes. Bij het lezen van een boek ben je meer aanwezig in je lijf en hoofd. Het ontspant meer.
- Lezen geeft diepgang aan je leven.
Ik lees zelf vooral om wat te leren, maar ik ken genoeg mensen die lezen om te ontspannen. Het is een heerlijke vorm van ontspanning als je een sterke beelddenker bent.
Er bestaan geen foute boeken. Je hoeft de klassiekers niet te lezen. Lees wat je boeit. De zeven zussen. Tom Clancy. Vijftig tinten grijs.
‘Simpele’ boeken die als een trein lezen, prikkelen je fantasie enorm. Dat is een fijne plek om af en toe in te verblijven in deze complexe wereld.
Narnia
Soms zou ik willen dat boeken nog hetzelfde effect op me hebben als in mijn jeugd. Ik heb de boeken van Narnia (het land achter de kledingkast) allemaal verslonden. Alleen al als ik eraan terugdenk, zie ik mijn eigen fantasie van de wereld voor me.
Ik had daarom ook beter de verfilming niet kunnen zien. Die leek niet eens op mijn fantasie.
Misschien ben ik nu een te kritische lezer geworden en kijk ik te technisch naar het verhaal.
- Hoe zinnen zijn opgebouwd.
- Hoe personages worden geïntroduceerd.
- Hoe het plot zich ontvouwt.
- Maar soms lukt het schrijvers om mijn rationele brein volledig uit te schakelen.
Ik lees inmiddels al bijna twee jaar de boekenreeks Mijn strijd van Karl Ove Knausgard. Een autobiografie van zes delen van een Noorse schrijver.
Het kabbelt voort, zonder dat er heftige dingen in gebeuren. Maar de eerlijkheid van zijn emotie, de observatie van zichzelf en anderen. Het betovert me.
Net zoals de iets te ingewikkeldere proza van mopperkont Jonathan Franzen. Hoe hij mensen omschrijft in hun tragiek, is waarom ik elke keer weer opnieuw verliefd word op lezen.
Peter Buwalda prikkelt ook enorm mijn fantasie met zijn in detail opgeschreven scènes. Al stoor ik me soms aan zijn woordgebruik. Lezen met een woordenboek naast je is niet mijn manier van ontspannen lezen.
Het voordeel is wel dat ik veel nieuwe woorden leer.
Goed. Morgen ga ik heel veel tips geven om meer boeken te lezen.
Liefs,
Tomson
PS
Dinsdagavond boekenclub. Heartburn van Nora Ephron. 19.30 uur. Je krijgt een mail met Discord-verbinding (via telefoon, webbrowser, app, computer). Alleen via audio-verbinding. Je hoeft je haar dus niet te doen.
