Lieve vreemdeling,
Gaan mijn boeken over mij?
Ingewikkelde vraag.
Omdat ik kunst maak van mijn tragedie.
Mijn romans zijn geen memoires. Het zijn symbolen uit mijn leven.
Je schrijft een boek, omdat je kunst maakt.
En kunst heeft een boodschap.
Goede kunst heeft altijd een boodschap.
Ik gebruik mijn boeken om gedachten te onderzoeken waar ik zelf mee worstel.
- Vrouwen die Charlie haten: Je kan alles worden wat je maar wil, maar het leven voelt vooral zo saai en betekenisloos aan als je het niet weet.
- Ze volgt me niet terug: Het is bijna onmogelijk om over je ex heen te komen als je overal online met je ex’ profiel wordt geconfronteerd.
- Ze gingen samen het toilethokje in.mp4: No one knows what it’s like to be the bad man.
- Lieve vreemdeling: Als je als gevoelig exemplaar niet zo goed weet wat je behoeften zijn, kan je jezelf dan wel beschermen tegen ongewenste aanrakingen?
Je hebt een groter thema nodig om het verhaal naar een hoger niveau te brengen.
Ik heb dat thema nodig om elke keer op terug te vallen als ik even niet meer weet waar het verhaal naartoe gaat.
Het thema van mijn aanstaande boek Sombere hitsigheid is dit:
Als kwetsbaar zijn je nooit warmte of comfort heeft gegeven, hoe kan je dan een intieme relatie met iemand opbouwen? Terwijl je diep vanbinnen graag gezien wil worden voor wie je echt bent?
Alleen zijn is niet het antwoord. Maar samen met iemand zijn ook niet. Want: kwetsbaarheid en verwachtingen.
Dat is het dilemma van Daan. De hoofdrolspeler.
Een onoplosbaar probleem dat hij probeert uit te vogelen in al die pagina’s die nog gaan komen.
Er zit een les in verborgen. Maar de les leer je alleen als je het leven ervaart.
Laat me je dit vertellen:
Personages kiezen altijd de minst makkelijke weg.
Anders is het geen goed verhaal.
En ik heb (nog) geen antwoord op het dilemma. Ik hoop het al schrijvend te vinden. In dat opzicht maak ik dezelfde reis als Daan mee. En verwonder ik mezelf met alle lessen die Daan nog gaat leren. In de hoop dat hij eindelijk vindt wat hij zoekt. En wellicht vind ik zo wat IK zoek, als de maker van dit geheel (daar volgende week meer over).
Maar aangezien mijn genre romantic fatalism is, heb ik al een vermoeden hoe dit gaat eindigen.
Fatalistisch!
We zijn gedoemd om te mislukken.
Ja, sorry man… Voor optimisme ben je echt aan het verkeerde adres bij mij.
Dan kan je beter Instagramaccounts volgen die vertellen dat geluk voor het grijpen ligt. Als je maar meer je best doet.
Ik heet ook niet voor niets Tomson Darko.
Goed.
Realiseer je dit:
Elk verhaal heeft een doel: de prinses moet gered worden.
Elk verhaal heeft obstakels nodig: de draak. De ingestorte ophaalbrug.
Elk goed verhaal heeft een onderliggend inzicht nodig om tot grootse heldendaden te komen én zo een connectie met de lezer te maken: we willen zelf gered worden.
Mix dit met je thema en je hebt een boek.
Dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
Maar het is een begin.
Ik heb een mini-synopsis geschreven om helder te krijgen waar dit ding in godsnaam over gaat.
Dit is ‘m tot nu toe:
Elke keer als een vrouw te dicht bij Daan komt, kapt hij het af. In de hoop dat zijn FWB en huisgenoot Jacq hem eindelijk ziet staan. Of is het een diepgewortelde angst voor intimiteit? Als andere huisgenoot Nora met de mysterieuze Zachary thuiskomt, zet het niet alleen de verhoudingen in het huis op scherp, maar wordt Daan ook nog eens geconfronteerd met zijn verleden.
Maar dit is onder voorbehoud…
Ik ben nog druk aan het pennen. En worstel met alle verhaallijntjes tot een fatalistisch einde brengen.
Liefs,
Tomson
Ik hoop in het najaar mijn nieuwe roman ‘Sombere hitsigheid’ te publiceren. Elke vrijdag vertel ik je mijn opgedane lessen tijdens het werken aan dit boek.
