Lieve vreemdeling,
Ken je die uitdrukking lost in thought?
Zo kan je dus je hele leven doorbrengen.
Al die emoties, gevoelens en gedachten die de hele dag door maar je hoofd passeren, zonder dat je ze echt opmerkt.
Ons brein produceert per dag 70.000 gedachten.
Als elke gedachte een zin is, kan je elke dag een De ontdekking van de hemel of Oorlog en Vrede schrijven.
Besef!
Daarom.
Merk je gedachten op.
Merk je emoties op via een gedachte.
En als je een emotie opmerkt, is dat een gedachte.
Ik zat in een depressie toen ik mijn boek Ze volgt me niet terug uitbracht. Voor mijn gevoel was ik echt de hele dag somber.
Tot ik een gevoelsdagboekje bij ging houden voor mijn therapeut.
Mijn opdracht was tweeledig:
- Doe elk uur wat anders. Zodat je brein geprikkeld wordt. Dat is zeg maar een ding met een depressief brein. Dat is onderprikkeld.
- Schrijf elk uur op wat je voelt.
Dus elk uur weer deed ik een check-in met mezelf. Ik schreef ik op wat ik had gedaan en hoe ik me voelde.
Wel verdomd.
Ik voelde een hoop. En ik voelde elk uur wat anders.
Terwijl ik dacht dat ik me de hele dag ellendig voelde, bleek dat mijn gevoel elk uur veranderde.
Ik had zelfs ‘geluksmomentjes’ in de dag. Bijvoorbeeld na een kop Senseo-koffie.
(Ja, I know. Het enige wat in mijn journal ontbrak, was de hashtag #thegoodlife en #genieten…)
Het was niet allemaal zo zwaar en somber zoals ik me dat voorstelde.
Ik merkte ook beter op wanneer die zwaarte het zwaarst was. Na etenstijd. Rond half acht ’s avonds.
Pfffff….
Tip van Tomson: ga wandelen op het moment dat je je het somberst voelt.
Het bracht me in ieder geval tot het inzicht dat gevoelens echt slechts momentopnames zijn.
Zo’n momentopname gebeurt alleen als je je er bewust van bent.
Je bent je bewust via een gedachte.
Hoe meer bewust jij je ervan bent, hoe eerder je opmerkt dat gevoelens nooit lang blijven.
Dus laat je niet veel meeslepen daardoor.
Want gevoelens hebben verschillende intensiteiten. Bij iedereen is dat anders.
De kunst is om die intensiteit af te laten zwakken.
Door ze op papier terecht te laten komen.
Gevoelens kennen verschillende intensiteiten
We kijken allemaal op onze eigen manier naar de wereld.
En we veranderen allemaal door onze ervaringen in het leven.
En toch denk ik dat we met een basis worden geboren.
Schrijver en hoogleraar Yuval Noah Harari vergelijkt onze geluksgevoelens met een aircosysteem. Bij de een staat die op 20 graden afgesteld. Bij de ander op dertig graden. En hoewel de temperaturen kunnen schommelen door zaken die buiten onszelf gebeuren, brengt dat interne aircosysteem het altijd terug op hetzelfde niveau.
Zelfs de beroepsmopperaar bij wie het altijd -10 graden is.
Laat die persoon een miljoen euro winnen, de liefde van zijn leven tegenkomen en armoede en honger en kanker en aids en wachtmuziek bij 0900-nummers oplossen. Die zou zich maar tijdelijk even 20 graden voelen.
Daarna zakt zijn humeur weer af naar -10 graden. Of misschien voor de verandering -5. Maar het zal nooit 12 graden worden.
Nu de grote vraag.
Met welk aircosysteem ben jij geboren?
Elke donderdag mijn mini-hoofdstukjes uit een ongepubliceerd non-fictieboek Maak kunst van je tragedie. Lees ze hier allemaal terug.
