Lieve vreemdeling,
Een van de moderne illusies in ons liefdesleven is dromen over samensmelting.
Terwijl in de praktijk die samensmelting er alleen in het begin van de relatie is. Daarna neemt het gewone leven alles over.
Twee mini-teksten daarover.
Een kort verhaal over samensmelting met een vreemde via een diep gesprek.
Het enige wat me echt opwindt, is een diep gesprek…
Zo een waarin je diep verborgen geheimen bekent aan een half-vreemde.
Dan begint er iets te tintelen in mijn buik. Warmte bij mijn hart.
Fysieke aantrekkingskracht is leuk. Maar wat ik echt wil, is een diepe connectie met iemands ziel.
Dus alsjeblieft.
Vertel me al je trauma’s.
Vertel me al je geheimen.
Vertel me al je gebreken.
Het laat me kwijlen.
Als je al een tijdje niet meer bent aangeraakt door iemand, luister hiernaar.
Ik vraag me af of ik nog weet hoe het moet.
Ik vraag me af of ik nog wel weet hoe het voelt.
Ik zou een app kunnen installeren.
Of een willekeurig iemand kunnen aanspreken.
Maar het is zoveel gedoe…
Ik wil gewoon iemand die me aanraakt, op een liefkozende manier.
Die me laat weten:
‘Je bent om van te houden. Je bent om van te genieten. Je bent om voor te leven.’
Die me knuffelt.
Die tegen me zegt: ‘Alles komt goed.’
Om misschien daarna uit te vogelen of ik het nog kan: iemand beminnen.
