Lieve vreemdeling,
Je leeft in je veilige bubbeltje en je denkt dat je leeft.
Dan lees je een boek, of ga je op reis, of wandel je met een inspirerend persoon. En dan kom je erachter dat je helemaal niet leeft. Je bevond je al die tijd gewoon in een winterslaap.
Volgens Franse schrijfster Anaïs Nin (rip) zijn de symptomen dat je je in een winterslaap bevindt heel duidelijk.
- Het eerste bewijs is rusteloosheid.
- Het tweede bewijs is gebrek aan plezier.
Het lijkt iets onschuldigs.
Maar als je niet oppast, trekt je hele leven aan je voorbij in een monotone waas van verveling.
In de file naar kantoor… Picknicken met je familie. ’s Avonds voor de tv.
Miljoenen mensen leven zo.
En dan… Dan word je geraakt door een boek. Een lied. Een persoon.
Dan ontwaak je uit die winterslaap en ben je gered van de dood en kan je eindelijk beginnen met leven.
Velen zullen langzaam in een winterslaap gewiegd worden en nooit meer ontwaken.
Maar Anaïs Nin is er zelf niet bang voor dat het haar overkomt.
‘Because my home, my garden, my beautiful life do not lull me. I am aware of being in a beautiful prison, from which I can only escape by writing.’
Het gewone leven interesseert Nin helemaal niets. Ze is op zoek naar de piekmomenten. Het fantastische. Het onmogelijke.
De enige reden dat ze schrijft, is om andere mensen eraan te helpen herinneren dat die momenten bestaan.
Ze heeft erotische fictie geschreven, romans, essays en was een van de inspiratiebronnen voor de feministische beweging in de jaren ’60.
Anaïs Nin heeft haar hele leven dagboeken bijgehouden, die in de laatste fase van haar leven zijn gepubliceerd.
Eerlijke bekentenissen over haar gevoelens, haar huwelijken, haar affaires (inclusief beroemde mensen).
Ik ben begonnen in haar eerste dagboek (1931-1934).
Het is echt alsof een wijze vrouw een intiem monoloog tegen je houdt.
Zoveel levenslessen zitten verborgen in de zinnen.
Het dagboek gaat over een driehoeksverhouding die ze begint met de beroemde schrijver Henry Miller en zijn vrouw June.
Ze hebben alledrie een ongezonde obsessie voor elkaar.
Heel maf wel om te lezen hoe die drie bijna een dagtaak hadden aan elkaar.
Doet me denken aan een quote die ik laatst in mijn inbox kreeg van een petjeaf-lezer.
‘Vrije tijd zet domme vrouwen aan tot liefdesaffaires, anderen tot geroddel en de verstandigste onder hen tot dodelijke verveling.’ – Belle van Zuylen
💡 Dit gedeelte uit Anaïs leven is begin jaren ’90 overigens verfilmd als Henry & June met Uma Thurman in de hoofdrol. Ik heb de film niet gezien.
Ik houd enorm van eerlijke, geschreven observaties van jezelf en anderen via simpele, rake zinnen.
Niet opgeblazen via ingewikkelde metaforen en mooischrijverij.
Gewoon zeggen wat je ziet en bedoelt.
Een dagboek is daar een fantastisch stijlmiddel voor.
Hier te lezen.
Liefs,
Tomson
