Lieve vreemdeling,
Wat ik me al paar weken na het zien van de seizoensfinale van The last of us afvraag, is wat nou precies de aantrekkingskracht is in deze serie?
Het is een van de best bekeken HBO-series van de afgelopen jaren in Nederland en Amerika. Wat zegt dit over ons?
Is het omdat de serie als een metafoor aanvoelt voor corona? Maar dan zeg maar dat iedereen is gestorven en de mensen die over zijn in survival-modus zitten?
Het gaat over Joel die pubermeisje Ellie begeleidt door een zombielandschap heen. Zij is immuun voor de infecterende schimmel (nice one) en ze zoeken naar een plek waar ze een vaccin kunnen maken.
Het hart van het verhaal is het verdriet van Joel. Hij verloor zijn puberdochter tijdens de zombie-uitbraak. Nu wordt hij jaren later geconfronteerd met Ellie en voelt hij weer die vaderlijke gevoelens.
In het begin is hij kortaf en wil hij absoluut geen band opbouwen met haar. Want ja. Hij is man. Die laat alleen woede zien. Maar Ellie is in haar tegendraadsheid zo aandoenlijk.
Daarnaast overleven ze vele heftige avonturen samen.
Het einde van seizoen 1 past precies in deze tijd. Want we hebben als mens een bittere kijk op onze samenleving.
In The last of us handelt iedereen uit eigenbelang en worden idealen met geweld verdedigd.
SPOILER ALERT.
Joel weigert in de finale Ellie als proefkonijn op te offeren voor een vaccin.
Hij schiet iedereen in het ziekenhuis neer om haar te redden.
Een bitter, heftig einde.
En veel te overdreven naar mijn smaak.
Het moraal is: een ander gaat niet over of je lichaam wordt opgeofferd om de mensheid te redden.
En ik snap dit argument in de serie wel. Want Ellie is zonder haar eigen toestemming op de operatietafel gelegd om haar hoofd open te laten snijden en te gaan experimenteren.
- Wie zegt dat de operatie slaagt?
- Ze kan sterven.
- Wie zegt dat ze de kennis en het materiaal hebben om een vaccin te maken?
Ik bedoel, weinig mensen hebben de zombieapocalyps overleefd. Veel kennis is weg. Er is geen economie meer, waardoor er een gebrek aan spullen is.
Dus de keuze van Joel om Ellie te redden in plaats van te gokken op het redden van de mensheid, snap ik.
Maar toch… Het is zo wantrouwend allemaal.
Een belangrijk thema in deze serie. Wantrouwen in elke vreemdeling die je tegenkomt, in een landschap waar altijd een zombie op de loer ligt…
Het voelt als die hele coronaperiode aan. Waar de ander ons niet begreep en misschien iets doet wat het erger maakt.
Misschien helpt deze serie ons wel met ‘helen’ van dit globale trauma. Want het was een gekke periode. Tot op de dag van vandaag hebben mensen last van long covid, sterven mensen aan corona en zijn er nog tal van indirecte gevolgen voelbaar.
Dus wellicht helpt deze serie ons.
In ons veilige bubbeltje kijken naar een verhaal dat onze grootste angst bevestigt: als de wereld vergaat, kunnen we elkaar niet vertrouwen. Het is de ander die ons in gevaar kan brengen. Met geweld moeten we ons verdedigen.
Maar hier komt de twist.
Deze hele serie is gebaseerd op een game van tien jaar geleden 😱.
Toen was de wereld nog veilig en onschuldig!
Soort van.
Want wantrouwen in elkaar is een terugkerend thema in zombie-films en tv-series.
We hebben een in- en in-donker beeld van onze medemens.
Des te meer reden om het boek De meeste mensen deugen nog een keer te lezen. Oprecht. Rutger komt met mooie voorbeelden uit de geschiedenis waarom we minder slecht zijn dan we denken.
Het is een veel genuanceerdere boodschap dan The Last of us.
Dat is een understatement.
Je kijkt The last of us op HBO min.
Je leest Rutgers boek in de bieb of haal het bij bol.
Of beluister het op Storytel.
Liefs,
Tomson
