Lieve vreemdeling,
Pep jij jezelf ook graag op met de zin ‘Komt goed’?
Sorry dat ik het zeg, maar die zin klopt niet… Want wanneer is iets ‘goed’ en hoe weet je zo zeker dat het gaat gebeuren?
Ik snap het wel.
Een optimistische kijk op de toekomst geeft een houvast in het gesprek dat je hebt met een ander. Maar eigenlijk ben je je huidige gevoelens aan het negeren. Eigenlijk ben je gewoon de schijn aan het ophouden.
Aan de ander én jezelf.
Je hoeft niet ‘Komt goed’ of ‘Alles gebeurt met een reden’ of zonder ‘Wrijving geen glans’ te zeggen of te denken.
Want dan mis je het punt van je lijf en geest.
- Je voelt die gevoelens niet om perspectief te krijgen op de toekomst.
- Je voelt die gevoelens om je verleden in een nieuw perspectief te zetten.
Om te erkennen, te leren, te verwerken.
Dat is een proces dat tijd nodig heeft. Daarom blijf je je een langere periode rot voelen.
Maar hoe meer aandacht je aan die gevoelens geeft, hoe eerder het lukt om er een logisch verhaal van te maken.
Hoe eerder je dan weer bij die ‘komt goed’-wereld komt.
Het lijkt een paradox, maar: zeg de volgende keer juist niet ‘komt goed’.
Stel jezelf de vraag: wat voel ik nu? Hoe is dit allemaal nou zo gekomen en wat leer ik hiervan?
Amen.
Liefs,
Tomson
