🍿 De mooiste passages over kunst uit Just kids

Lieve vreemdeling,

Vandaag op vrijdag.

In het autobiografische boek Just kids beschrijft Patti Smith haar vriendschap met kunstenaar Robert Maplethorpe.

Dit zijn mijn favoriete passages uit het boek over kunst creëren.

• ‘Hij wist niet zeker of hij een goed of een slecht mens was. Of hij altruïstisch was. Of hij duivels was. Maar van één ding was hij wel zeker. Hij was kunstenaar. En daarvoor zou hij zich nooit verontschuldigen. Hij leunde tegen de muur en rookte een sigaret. Hij voelde zich gehuld in helderheid, een beetje beverig, maar hij wist dat dit enkel lichamelijk was. Er broeide een andere gewaarwording in hem, waarvoor hij geen naam had. Hij voelde dat hij nu de touwtjes in handen had. Hij zou geen slaaf meer zijn.’
  ​
• ‘Ik begon hem te leren kennen. Hij had een absoluut vertrouwen in zijn werk en in mij, maar hij maakte zich toch voortdurend ongerust over onze toekomst, over geld en hoe we moesten overleven.’
  ​
• ‘Ik voelde me aangetrokken tot Roberts werk, omdat zijn visuele vocabulaire verwant was aan mijn poëtische, ook al leken we ons naar verschillende bestemmingen te begeven. Robert zei altijd tegen mij: ‘Niets is af tot jij het gezien hebt.’
  ​
• ‘Robert vertrouwde op de wet van empathie, waarbij hij zich door middel van zijn wilskracht in een object of kunstwerk kon verplaatsen en zo de buitenwereld kon beïnvloeden. Hij voelde zich niet gered door het werk dat hij deed. Hij was niet uit op redding. Hij trachtte te zien wat anderen niet zagen, de projectie van zijn verbeelding.’
  ​
• ‘In periodes van neerslachtigheid vroeg ik me af wat het voor zin had om kunst te scheppen. Voor wie? Brengen we God tot leven? Praten we met onszelf? En wat was het uiteindelijke doel? Om je werk gekooid te zien in de grote dierentuinen van de kunst: het MoMa, het Metropolitan en het Louvre?’
  ​
• ‘Ik voelde niet hetzelfde voor Warhol als Robert. Zijn werk reflecteerde een cultuur die ik wilde vermijden. Ik had een hekel aan de soep en moest weinig van het blik hebben. Ik gaf de voorkeur aan een kunstenaar die zijn tijd veranderde, in plaats van die te weerspiegelen.’
  ​
• ‘Toen ik mijn onvermogen betreurde om mijn gedichten af te maken, citeerde hij Paul Valéry: ‘Dichters maken hun gedichten niet af, ze laten ze in de steek.’ En voegde er vervolgens aan toe: ‘Maak je geen zorgen, meid, het komt wel goed met jou.’’
  ​
• ‘Hij was nauwkeurig en zuinig, eerst uit noodzaak, toen uit gewoonte. Zijn rappe vooruitgang observeren was lonend, omdat ik me deel voelde van dit proces. Het credo dat we als kunstenaar en model ontwikkelden, was simpel. Ik heb vertrouwen in jou, ik heb vertrouwen in mezelf.’ (Dit gaat over het gebruiken en ontwikkelen van filmrolletjes.)
  ​
• ‘Hou van zijn werk. Dat was de weg naar Roberts hart. Maar de enige die dit echt begreep, die het vermogen bezat zijn werk volledig lief te hebben, was de man die zijn minnaar, zijn beschermheer en vriend voor het leven zou worden.’
  ​
• ‘Wat Robert als kunstenaar het meest opwond, was iets te produceren wat nog niemand anders had geproduceerd.’
  ​
• ‘De kunstenaar zoekt contact met zijn intuïtieve godsbesef, maar om te creëren kan hij niet in dit verleidelijke, onstoffelijke rijk blijven. Hij moet terugkeren naar de materiële wereld om zijn werk te kunnen doen. Het is de verantwoordelijkheid van de kunstenaar om de mystieke communicatie en de arbeid van het creëren in evenwicht te brengen.’

Tot volgende week.

Liefs,

Tomson