🪐 Geheimzinnigheid maakt je interessanter
De vriendin van een vriend vertelde me dat ze in therapie waren.
Toen ik met een vertraging knikte als antwoord, had ze in de gaten dat ik het niet wist. Ze leek geschokt.
‘Niet aan hem vertellen dat ik het je heb gezegd,’ zei ze.
Twee jaar lang viel het woord ‘therapie’ niet in onze gesprekken. Terwijl we het wel regelmatig hadden over de donkere kant van liefde.
Het voelde alsof ik een geheim van hem kende, zonder dat hij wist dat ik het wist.
Snap je?
Aan de ene kant gaf het me een treurig gevoel. Waarom deelde hij dit niet met me? Ik wist dat andere vrienden van hem het wel wisten… Aan de andere kant respecteerde ik zijn recht om geheimen te hebben.
Die vriendin bekende wel vaker ‘geheimen’ van hem. Dat hij bijvoorbeeld na een nacht feesten naakt op de grond had geslapen, omdat hij niet meer wilde kotsen in bed.
Maar toen ik hem later die dag vroeg of hij afgelopen nacht nog last had gehad van de drank, knikte hij half ontkennend en zei er niets meer over.
Of zoals Morrissey zong:
All men have secrets and here is mine. So let it be known.
Schrijver Adriaan van Dis vindt dat geheimzinnigheid mensen interessanter maakt.
Hij heeft niets met het openhartige karakter van bijvoorbeeld BN’ers. Net zoals hij weinig diepe vragen aan mensen stelt. Hij laat ze in hun ‘wonderlijke waarde’.
Ik geloof in veinzen. Veinzen is de smeerolie van de beschaving. Ik stel graag vragen, maar vraag weinig persoonlijke dingen aan mensen. Ik vraag niet: hoe zit dat nou met je huwelijk of hou je nou wel echt van je vrouw? Ik laat mensen graag in hun wonderlijke waarde, ik zit niet te pulken aan hun korstjes.
Veinzen betekent: doen alsof.
Ik vind ook dat we niet alles op tafel moeten leggen, want we moeten ook geheimzinnig blijven voor elkaar, dat maakt ons interessant.
Misschien is het de schrijver in mij die maakt dat ik geheimzinnige mensen ook interessanter vind. Interessanter dan de ‘open boek’-mensen. Dan valt er nog wat te fantaseren. Dan valt er in de gesprekken nog wat te ontdekken.
Geheimen zijn opwindend. Helemaal als iemand je uiteindelijk toch in vertrouwen neemt en iets duisters aan je bekent.
Ik heb ook geheimen. Die stop ik in mijn romans. Als een dirty secret. Kleine verwijzingen. Kleine bekentenissen. Niemand die erachter gaat komen. Het is minder spannend dan je denkt. En tegelijkertijd spannend genoeg om het niet te delen met de wereld.
Die vriend bekende uiteindelijk op een avond met whisky en sigaren dat hij in relatietherapie zat. Dat het hem niet lukte om het me te vertellen, omdat hij zich er te erg voor schaamde.
En ik liet hem in zijn waarde, door niet te zeggen dat ik het al wist.
Je leest het interview met Van Dis hier:
Liefs,
Tomson
