🪐 Vastzitten in een ‘Weertje hè?’-gesprek
Lieve vreemdeling,
De nachtmerrie van elke introvert is in een gesprek terechtkomen waar je niet uit kan ontsnappen.
- In de supermarkt
- Bij het koffiezetapparaat
- Op de parkeerplaats
Mensen die je in de houdgreep houden met hun monologen. Het wordt nog erger als ze opeens merken dat ze wel heel veel praten en dan de vraag stellen:
‘Maar hoe gaat het met jou?’ om vervolgens je antwoord van drie zinnen knikkend te bevestigen en weer zelf verder te gaan met zenden.
Het is op een of andere manier hun energie en aura die je aan de grond genageld houden.
Het is ook niet dat ik me erger aan de ander. Ik erger me aan mezelf. Dat ik gevangen zit tussen vriendelijk willen blijven en gewoon verder willen met wat ik zelf aan het doen was.
Veel mensen zijn er een kei in om gesprekken vriendelijk, duidelijk en beheerst af te ronden en weg te lopen.
Ik niet. Of het komt te bot over, of ik betrap me op leugentjes.
- ‘Er komt zo bezoek.’
- ‘Ik moet nog eten koken.’
- ‘Ik ben druk.’
- ‘Ik moet nog wat doen.’
Het is zo leeg en nietszeggend en ook helemaal niet waar.
Nee. Dan heb je Patrick Bateman uit het boek American Psycho van Bret Easton Ellis. Overdag een handelaar op Wall Street. ’s Avonds een seriemoordenaar.
Hij sluit gesprekken af met de legendarische zin: ‘I have to return some videotapes.’
‘Sorry, maar ik ga even een filmpje terugbrengen naar de videotheek.’
Het is een stuk cooler dan zeggen dat je een boek terug moet brengen naar de bibliotheek.
Het is ook gewoon de perfecte afsluiting van een gesprek.
- Hij laat zien dat hij de nieuwste films op videoband bekijkt en dus smaak heeft.
- Dat hij bovendien een videorecorder bezit.
- Dat hij zijn afspraken met de videotheek nakomt.
Voor de goede orde. Het verhaal speelt zich eind jaren ’80 af in New York City.
Maar ja.
Videobanden.
Die bestaan niet meer.
Boeken wel.
Liefs,
Tomson
PS
Kijk. Het hangt aan mijn muur van melancholie.
PPS
Christian Bale speelt Patrick Bateman zo INTENS
