Het wrange aan het leven is dat we ons hyperbewust zijn van het feit dat we leven.
Om ons bestaan dragelijk te houden met het idee dat we hier niet voor niets zijn, hebben we een verlangen nodig.
Iets dat ons een gevoel van zingeving geeft.
Het is een ‘default-modus’ van ons hoofd. Deze functie wil je ook niet missen…
Anders word je depressief.
We willen daarom allemaal altijd iets in het leven.
Zelfs als je niets wil, wil je iets… Namelijk niets.
Ons hoofd is geprogrammeerd om zich aan een verlangen vast te kleven.
Het zijn dingen die we om ons heen zien en ons het gevoel geven: dat wil ik ook.
Denk aan:
materialisme, zoals spulletjes, geld, trofee-objecten.
een hoge status, bijvoorbeeld een hoge functie in een organisatie of een bepaalde titel behalen.
Het kunnen ook zachtere verlangens zijn, zoals:
Een kind krijgen.
Mensen verzorgen.
Deze verlangens zijn erg gericht op maatschappelijk nut. Ze dienen de groep. Onze economie. De buurt. Je familie.
Ze geven je leven een richting en in zekere zin ook een fijn gevoel.
Maar er is ook nog iets in onszelf dat naar iets verlangt: ons hart.
Het is het gebied van de romantiek, van eenwording met een ander, van iemand vinden die de leegte en eenzaamheid laat verdwijnen.
We zijn allemaal met een leegte geborgen. Een bijna existentieel gevoel dat we iets of iemand missen.
Het slechte nieuws is: dat gemis gaat nooit meer weg in je leven.
Want het ding met een verlangen is dat we altijd moeten blijven verlangen.
Als we het hebben, kleeft het verlangen zich aan iets anders vast. Juist op de momenten dat je leven perfect aanvoelt… Als een smerige truc van je hoofd.
Je kan er niets aan doen dat het verlangen blijft bestaan.
Het is nooit goed genoeg.
Je zult nooit bevredigd genoeg raken.
Je zult nooit tevreden zijn.
Het gemis zal altijd blijven bestaan.
Verlangen. Van Edvard Munch
De onbereikbaarheid
Het fascinerende aan onze hartelijke verlangens is dat ze altijd een component van onbereikbaarheid in zich hebben.
Verlangen naar je baas, je leraar of de vader van een vriendin.
Verlangen naar iemand die al in een relatie zit.
Verlangen naar iemand die aan de andere kant van de wereld woont.
Verlangen naar iemand die is overleden.
Verlangen naar beroemdheden of fictieve personages die we nooit echt zullen ontmoeten.
Verlangen naar een moment dat nooit meer terugkomt met iemand in het verleden.
Verlangen naar een persoon die een bepaalde lifestyle heeft. Bijvoorbeeld een miljonair.
Verlangen naar iemand die een leven heeft dat sterk verschilt van het onze. Bijvoorbeeld iemand met een andere culturele achtergrond.
Het kan ook een verlangen zijn uit je verleden:
Een onbeantwoorde liefde uit je middelbare schooltijd.
Een relatie die op een wrange manier over is gegaan.
Je eerste liefde, die je nooit bent vergeten.
Een zomerromance, die eindigde toen de vakantie voorbij was.
Iemand bij wie je pas te laat besefte hoe speciaal die voor je was.
Die ene persoon die je begreep zonder woorden.
De kus die je nooit durfde te geven, uit angst voor afwijzing.
De belofte van ‘voor altijd’ die werd gebroken.
De passie van een kortdurende affaire waar je nog regelmatig aan denkt.
Het moment waarop je een kans niet greep en je nu altijd afvraagt: ‘Wat als…?’
Nogmaals: je hoofd heeft dat onbereikbare verlangen nodig.
Je hoofd vergroot het vervolgens uit tot een mythische grootheid.
Die persoon voelt aan als het antwoord op al je problemen. Als een samensmelting van twee zielen. Als een eenwording van twee lijven.
Maar helaas zullen we dat in deze stoffelijke wereld nooit gaan ervaren.
Het bestaat niet…
Bovendien. Stel dat al je verlangens uitkomen, dan zal het nooit voelen zoals je je had voorgesteld.
Niemand kan voldoen aan de mythe die je in je hoofd hebt gemaakt van de ander.
En zelfs als het niet tegenvalt, zal de sleur je uiteindelijk toch vinden.
Dat is ook een regel van het leven.
Geen verveling
Wat vandaag buitengewoon is, voelt morgen alsof het er altijd al was en dan slaat uiteindelijk toch de verveling toe.
We kunnen als mensen gewoon heel slecht waarderen wat we hebben. Omdat onze ziel wil verlangen.
Verveling is het ergste wat ons kan overkomen. Want voor je het weet twijfel je aan je hele bestaan en dat is een denkpad dat onze ziel het liefst niet wil nemen.
Besef goed dat het verlangen naar die ene persoon een mythe is. Je hoofd heeft het nodig. Probeer je er niet door te laten martelen.
Zie het ook niet als een gemis, maar als een spel.
Het is melancholie. Zet je favoriete liedje dat je een gek gevoel in je buik geeft op en fantaseer over dat verlangen. Laat de melancholie door je heen stromen en ga dan kunst maken.
Het is de brandstof van elk creatief genie. Dat verlangen terug naar het paradijs.
Je moet blijven verlangen. Je moet blijven dagdromen. Zonder ook maar een poging te ondernemen om die mythe te doorbreken.
