Om de uitdijing van de woestijn tegen te gaan, zijn ze in China een groene strook van bos aan het planten sinds 2000.
De strook loopt van oost naar west. Miljoenen bomen om erosie tegen te gaan en iets tegen CO₂-uitstoot te doen.
Het werkt.
Er is flink veel bos bijgekomen en bos heeft de natuurlijke neiging om uit zichzelf uit te breiden. De uitdijing van de woestijn is gestopt.
Er is alleen een probleem waar ze geen rekening mee hielden…
De wind vanuit de zee die altijd de smog uit de grote steden blies, is gestopt met waaien. Die had blijkbaar die woestijn nodig om de smog weg te blazen. Nu blijft de smog hangen in de straten van de Chinese steden.
De les?
Alles wat we doen, heeft onverwachte gevolgen.
We moeten een compromis sluiten. Ook wel een trade-off genoemd.
Dat is in een mensenleven niet anders.
Er is altijd een compromis dat we maken.
Het zou je misschien verbazen, maar ik was altijd een groepspersoon. Ik werkte liever op kantoor dan alleen thuis. Omdat daar de mensen, de reuring en de gezelligheid waren.
Nu ik fulltime schrijver ben, is dat het compromis dat ik heb gemaakt. Geen collega’s meer. Elke dag met mezelf.
Ik vind het helemaal niet erg. Wel jammer soms. Dat is mijn trade-off.
Daarom zijn er ook geen kant en klare oplossingen voor onze problemen. Niet als samenleving. Niet in je leven.
Perfectie bestaat niet.
Alles komt met een prijs
Wat je ook verzint, er is altijd iets wat we moeten laten.
De melancholicus begrijpt dit volledig.
Liefs,
Tomson
PS
Wist je dat chimpansees een fotografisch kortetermijngeheugen hebben?
Dat betekent dat ze volledig in het ‘nu’ leven.
Terwijl hun brein nauwelijks verschilt met dat van de mens.
Wij mensen hadden ooit ook zo’n fotografisch geheugen.
Maar een aap verslaat ons nu met geheugenspelletjes. Waar wij er 20 seconden over doen om negen posities op een veld te onthouden, doet een aap het in 0.5 seconde.
De theorie is dat we een trade-off hebben gemaakt in de ontwikkeling van taal.
Via taal zijn we in staat tot samenwerking.
Om iets duidelijk te maken aan de ander, heb je abstracte beelden nodig. En strategisch denken.
Zoals hoe je een prooi als groep benadert en wie wat wanneer doet. Dat vraagt planning en afstemming.
We zijn via taal in staat om informatie te delen om samenwerking te bevorderen. En dat is een unieke menselijke eigenschap.
Het hier en nu is van ondergeschikt belang. Dat is ten koste gegaan van ons kortetermijngeheugen.
Kijk deze video voor meer uitleg
