Er is altijd een e-mail te beantwoorden. Er staat altijd wel iets te lang âopenâ op je to-do-lijst.
Voor je het weet, ga je naar bed met een onvervuld gevoel dat je niet genoeg hebt gedaan.
Het is de modernste ziekte van deze tijd.
- âIetsâ geeft ons het idee dat we niet hard genoeg werken.
- Niet genoeg hebben gedaan.
- Te veel tijd hebben verspild.
- Dat we ons salaris niet verdienen.
In het ergste geval gaan we nog harder werken. Zo hard dat we de signalen van ons lichaam niet meer voelen (daar woensdag meer over).
Tot we op een dag niet meer uit bed kunnen komen.
Dit is de kant van âwerklevenâ.
Maar dit principe geldt ook voor onze âvrije tijdâ.
Het idee dat we iets magisch missen als we thuis blijven. Het avontuur bevindt zich buiten, in de wereld, niet in je woonkamer.
En als je niet zoân feestbeest bent, dan is er nog altijd je telefoon die je verbindt met die âbuitenwereldâ.
Er is altijd wel een inspirerende video, een jaloersmakende post van een oud-klasgenoot en een interessant gesprek met een vreemde die je echt probeert te begrijpen.
Met als gevolg emotionele uitputting.
Ook deze melancholicus heeft hier last van. Hoe minder rustmomenten ik in de loop van de dag heb ingebouwd, hoe meer ik het gevoel dat ik nog dingen moet doen meeneem in de avond .
Niet morgen, maar nu.
NU.
â
 Nog steeds te weinig gedaan. (zelfportert van Vincent van Gogh) |
De prijs die ik betaal, is vrij snel zichtbaar. Hoe ik me op donderdagmiddag voel, geeft aan hoe goed ik mezelf heb verwaarloosd de dagen ervoor.
Somberheid, een vermoeid lijf, negatieve gedachten.
Om eerlijk te zijn, voel ik me bijna elke donderdagmiddag zo.
Op vrijdag werk ik op halve kracht, op zaterdag lig ik er helemaal uit (zowel fysiek als geestelijk). En op zondag ben ik weer geĂŻnspireerd en begint het feestje weer van voren af aan.
Dus.
Hoe los je dit op?
Het antwoord zal je misschien verbazenâŠ
Gewoon na drie Ă vier uur werken ermee stoppen. Dat is het moment waarop je concentratiestofjes op zijn. Dat is het moment om andere zaken te gaan doen, zoals ontspannen.
Met dat wat niet af is, ga je de volgende dag verder.
Nou.
Ja.
Dat wat je nu denkt, precies dat denk ik dus ook.
Error in mijn hoofd. NA VIER UUR STOPPEN MET WERKEN???
De angst dat ik te weinig doe⊠De angst dat ik iets misâŠ
Weet je.
Volgens mij stopt dit gevoel nooit in je leven.
Ik probeer er maar aan te wennen, aan die stem in mijn hoofd die zegt: het is niet goed genoeg.
Want tegelijkertijd is het deze stem die me elke dag weer naar het toetsenbord brengt om woorden op te schrijven en die te verspreiden.
Liefs,
Tomson
