Ik had na jaren zwoegen in het callcenter gesolliciteerd op een functie bij de communicatie- en marketingafdeling.
En het gesprek ging, voor mijn gevoel, echt goed. Mijn antwoorden waren de beste antwoorden die ik zelf had kunnen geven.
Al mijn collega’s zeiden daarna tegen mij: ‘Je hebt gewoon die baan hoor.’
Maar ik dacht, ondanks alle positieve signalen, nog steeds van niet. Als zelfbescherming? Als vorm van het niet toestaan dat iets me wel eens zou lukken in het leven?
Het lukte me maar niet om er ook maar een positieve gedachte over te hebben, en het stoorde me dat mensen zich stoorden aan mijn lichte pessimisme.
Begrijp me niet verkeerd.
Ik zei niet: ‘Ik heb die baan niet, want ik kan het helemaal niet en ik ben een sukkel en nietsnut en geboren om te mislukken.’ Nee. Ik zei meer: ‘Ik kan het me nog niet echt voorstellen dat ik de baan heb.’
Gelukkig bevind ik me niet in slecht gezelschap.
Negatief denken is hoe de stoïcijnen door het leven gingen.
Stoa is een Griekse en later Romeinse filosofie met als uitgangspunt dat je zelf volledig verantwoordelijk bent over je gedachten en je emoties.
De stoïcijnen zagen negatief denken als een vorm van mentaal gezond blijven.
Ja. Dat lees je goed.
Sterker nog: ze riepen graag bij zichzelf negatieve visualisaties op, om zo beter voorbereid te zijn op wat komen ging.
Een van de bekendere stoïcijnen is Seneca (rip). Een rijke Romeinse man en ook adviseur van de knettergekke keizer Nero.
Seneca schreef bijvoorbeeld aan het begin van de dag alles op wat er mis kon gaan. Als het dan misgaat: geen paniek, dit had ik al voorzien. Als het meevalt, mooi!
De stoïcijnse filosoof William B. Irvine noemt dit je emotionele immuunsysteem gezond houden.
En dat is een goed gevonden metafoor. Hij vergelijkt het met je fysieke immuunsysteem. Als je een gezond en sterk kind wilt, moet je het juist niet weghouden van bacteriën, virussen en viezigheid.
Het immuunsysteem moet leren op welke manier het virussen en bacteriën kan bestrijden. Dat helpt je later in je leven.
Het is dus zeer gezond dat kinderen rondlopen met snottebellen en je in je gezicht zitten te kuchen en zand zitten te eten.
Dat is ook zo met negatieve emoties.
Het is helemaal niet verkeerd om na te denken over de negatieve gevolgen van iets. Bijvoorbeeld dat je de baan niet krijgt. Of dat je geliefde de relatie verbreekt. Of dat je al je geld kwijtraakt.
Het bereidt je voor op het eventuele moment dat zoiets je dus overkomt.
Je hebt een blootstelling aan negatieve gedachten nodig om gezond te blijven, is het uitgangspunt.
Ik hoor je denken.
The law of attraction dan?
Je weet wel, als je positief denkt, dan komt het naar je toe. Als je negatief denkt, dan trek je juist pech aan.
Nee.
Daar hadden de stoïcijnen helemaal niets mee. Je gaat minder over je lot dan je denkt. Waar je wel over gaat, is je reactie op dat wat je overkomt. En die emotionele reactie, kun je trainen.
Er is een andere stoïcijnse oefening die William B. Irvine voorschrijft. Dat is nadenken over ‘de laatste keer’.
Want alles wat je doet in je leven, eens zal er een keer de laatste zijn.
Dus visualiseer erover. De laatste keer dat je door de straten van Parijs loopt, of met een goede vriend in de kroeg zit, of een nacht doorhaalt of samen met je opa naar een voetbalwedstrijd kijkt op tv.
Het helpt je door erover na te denken, wat echt belangrijk voor je is in je leven.
En, om je voor te bereiden op de reactie als iets naars je overkomt.
Dat, is de kern van de stoïcijnse filosofie.
Als iemand je beledigt, is niet de belediging dat je zo raakt, maar je reactie op die belediging.
Als iets naars je overkomt, is niet de gebeurtenis zelf die je zo raakt, maar je reactie op die gebeurtenis.
Jijzelf bent verantwoordelijk voor die gevoelens.
Bereid jezelf voor dat sommige dingen, ondanks je manifestaties en goede intenties, toch mislukken.
Maar dat hoeft je toch niet meteen zo diep te raken?
Liefs,
Tomson
PS
Ja, ik heb de baan gekregen.
