Elke keer als de deurbel gaat, vraag ik me verwonderd af of ik weer een boek heb besteld een paar weken geleden via Amazon. (Bol.com levert in een dag. Amazon, who the fuck knows)
En vaak blijkt dat ook zo te zijn.
Ik bestel zoveel boeken, dat het elke keer oprecht een verrassing is wat er uit de kartonnen doos komt.
Dit is mijn proces van een boek kopen:
- Ik lees een intrigerend artikel online waar een boek wordt genoemd.
- Ik check of er een digitale versie van is.
- Ik besluit de digitale versie te kopen en begin of meteen met lezen of een paar dagen later.
- Als het een ontzettend inspirerend en prikkelend boek is en past bij mijn ‘melancholie’-collectie of bij mijn ‘schrijven en creativiteit’-collectie, koop ik op een later moment ook nog eens het fysieke exemplaar.
Boeken blijven niet altijd bestaan, helaas. Vaak blijft het bij één druk. En soms volgen er meerdere drukken. Maar je kunt van geen enkel boek zeker weten of ze over tien jaar nog te koop zijn. Dat betekent dat mijn unieke smaak in boeken, met de jaren die komen, een unieke collectie wordt.
Had je gelezen dat ze de bibliotheek (link naar z’n boeken) van Charles Darwin hadden gedigitaliseerd?
Ze dachten lange tijd dat hij 1.500 boeken had liggen. Maar na een hertelling blijkt dit getal niet te kloppen.
Ahum.
Niet schrikken.
Houd je vast.
7.350 boeken.
(Misschien hadden de oorspronkelijke tellers last van dyscalculie.)
De nieuwe catalogus toont dat Darwin boeken bezat over zeer uiteenlopende onderwerpen. Naast biologie ging het ook om geologie, filosofie, psychologie, religie, landbouw, kunst, geschiedenis en reizen.
Dit breekt de mythe af dat een genie wordt geboren en in zijn lab in zijn eentje de wereld verandert. Een genie staat nooit op zichzelf. Darwin had zo’n obsessie voor de evolutie. Hij wist precies wat er al in de wereld over was geschreven en waar de theorieën en observaties heengingen.
Het enige wat hij hoefde te doen, was streepjes trekken tussen alle stipjes en zijn eigen observaties toevoegen en zo een nieuwe theorie presenteren die de hele wereld zou veranderen. Zo fascinerend.
We hebben de boeken nodig. We hebben de woorden nodig. Dat wat ons omringt, bepaalt wie we zijn.
Ik wil met mijn wijs- en middelvinger langs de kaften glijden. Ik wil met mijn afstofswiffer de bovenkant van alle boeken strelen.
Ik wil elk moment van de dag een boek uit de kast trekken en mijn neus erin stoppen. Terugbladeren naar mijn favoriete passages.
Mijn favoriete boeken vervelen me nooit. Ik blijf er naar terugkeren en blijf stukjes herlezen.
Elke keer weer ontdek ik iets nieuws via de woorden over mezelf.
De privébibliotheek is mijn intellectuele leven. Alles wat me bezig heeft gehouden afgelopen tientallen jaren.
Ik zat eens in mijn kantoorcarrière een hele rit naast een vertegenwoordiger in de auto richting Groningen.
Hij vertelde me dat hij geïnspireerd was geraakt door het minimalisme en was drastisch begonnen met het ontspullen van zijn huis.
Echt alles ging eruit.
Wat had je aan al die spullen die je nooit gebruikte? Wat had je aan boeken die je nooit meer las? Weg ermee.
Boeken weg. Boekenkast verkocht.
Ik voelde het gewoon in mijn borstbeen. Zo’n steek. Boeken wegdoen?
BOEKEN WEGDOEN?
Dat is hetzelfde als je fotoboeken uit je jeugd verbranden.
Nee wacht.
Dat is hetzelfde als je navel dichtnaaien en doen alsof je geen moeder hebt gehad.
Wist je trouwens dat de gemiddelde Est (iemand uit Estland) 350 boeken bezit? 350!
Dat had Wim me niet verteld toen ik daar was. (If you know, you know).
Ik heb een wens in mijn leven en dat is dat ik zo beroemd word, dat mijn privébibliotheek blijft bestaan en mijn schrijverskamer een bedevaartsoord wordt voor verdrietige, sombere, hitsige fans.
En dat ze dan gaan tellen en zeggen: ‘Hij heeft 400 boeken. Oh nee, wacht. Hertelling. 3.000 boeken!’
Begrijp me niet verkeerd.
Die verering neem ik maar op de koop toe dat mensen mijn huis als bedevaartsoord zien. Het gaat me om dat die boeken niet door mijn familieleden in de container worden gedumpt of in een doos bij de kringloop worden ingeleverd.
Dat idee alleen al. Dat al die boeken in deze samenstelling op deze paar vierkante meter, niet het eeuwige leven hebben, doet me gewoon echt pijn.
Ik wil zo beroemd als Darwin worden, zodat dit voor altijd en altijd en altijd blijft.
Goed.
Dit was ironie, mensen.
Ik wil helemaal niet beroemd worden.
Oprecht niet.
Dat betekent dat ik een andere list moet verzinnen voor mijn privébibliotheek later. Ik heb er vertrouwen in dat de oplossing tot me gaat komen.
Tot die tijd blijf ik uitbreiden.
Liefs,
Tomson
