Zorg voor jezelf, in plaats van jezelf te genezen.
Dat is echt het beste advies om op te volgen als je diep in een mentale put zit.
Het houdt je weg van de ‘druk’ die we van buitenaf voelen om snel weer op te krabbelen en al die voor de hand liggende adviezen op te volgen, zoals mindfulness en het loslaten van zaken, die niet helpen.
Nee.
Je hebt geen probleem dat opgelost moet worden. Je hebt inzicht nodig om het te begrijpen.
Waarom je gevoelens zo donker zijn. Waarom je je teruggetrokken voelt. Waarom de wereld zwaar aanvoelt. En waarom je gedachten zo negatief zijn.
Schrijver Thomas Moore benadrukt dat je niet alleen een therapeutisch antwoord nodig hebt op dat waar je last van hebt, maar ook een spiritueel antwoord.
En dat spirituele antwoord laat zich niet makkelijk vangen. Het is het moment dat je je gaat afvragen in wat voor leven je eigenlijk zit. Of dit wel is wat je wilt. En wat dit zegt over jezelf.
Dat kost tijd. Daarom…
Verwaarloos jezelf nooit.
Zorg voor jezelf.
- Sla geen maaltijden over.
- Kleed jezelf aan.
- Praat jezelf niet in de put.
- Wees lief voor je gedachten, zoals je lief bent voor anderen die het zwaar hebben.
- Praat met anderen over wat je voelt.
- Start een (creatief) project om je te uiten.
Schrijver Adriaan van Dis is ervan overtuigd dat je verdriet verwerkt met discipline.
Opstaan en ondanks alles toch wat van je dag proberen te maken. Wat bij hem neerkomt op boeken lezen en woorden opschrijven. Maar het kan ook een ander project zijn. Gewoon wat doen met je dag.
Zo probeert hij op dit moment zijn verdriet te verwerken, over de dood van zijn grote liefde.
Dat herken ik enorm.
- Toen ik mijn woning door een brand verloor, stortte ik me op het lezen van klassieke wereldliteratuur. Ingewikkelde boeken, die me intellectueel uitdaagden. Elke dag weer pagina’s lezen.
- Toen ik nauwelijks de straat op durfde vanwege aanhoudende paniekaanvallen, stortte ik me op sporten. Fit worden. Een topconditie opbouwen. Om de dag weer naar de sportschool gaan. Vertrouwen terugkrijgen in mijn lichaam en ook in mijn geest.
- Toen ik in een flinke depressie zat, stortte ik me op schrijven. Elke dag weer, hoe zwaar de dag ook was, proberen enkele zinnen toe te voegen aan het verhaal. Dat boek is uiteindelijk Ze gingen samen het toilethokje in.mp4 geworden.
Het ‘project’ is niet je gevoelens verwerken. Het project is niet jezelf genezen.
Nee. Het is een vorm van zelfzorg. Om je een dagelijks doel te geven. Om op te gaan in een andere wereld. Om je te uiten. Om inzicht te vinden in wat je voelt.
Dat, ondanks alles, er toch nog iets tastbaars uit deze periode gaat komen.
Mijn duisterste perioden in mijn leven hebben me dit opgeleverd: zelfrespect en zelfvertrouwen.
En een mening over tientallen klassieke boeken, mijn duisterste boek Ze gingen samen het toilethokje in.mp4 en een goddelijk lichaam (soort van).
Liefs,
Tomson
