Onze hersenen zijn gebouwd om te geloven in verhalen en concepten. Zo zijn we als soort groot geworden. Het concept van geld. Of het idee van een staat. Complexe verhalen die we nodig hebben om in een ingewikkelde samenleving samen te leven en te werken.
Het nadeel van zo’n brein is dat we ook kunnen geloven in de gedachten dat er een moment gaat zijn dat er te weinig wc papier is. Dat zit zo in elkaar: Zowel de anderen om mij heen als ikzelf weten dat er genoeg wc papier is. Toch kan het voorkomen dat de ander denkt dat ik dit niet weet en hierdoor voor de zekerheid maar in gaat slaan. Zo kom ik weer in de stress en haal ik toch ook maar wat extra’s… Voor het geval dat. En zo zijn er opeens lege supermarktschappen. Self-fulfilling prophecy.
De wereld zit vol gevaren. Het is nooit anders geweest. Nog niet zo heel lang geleden was het bijna vanzelfsprekend dat de helft van de kinderen nog geen tien jaar werd. En ook dat een vrouw kon overlijden bij het kraambed werd bijna als normaal gezien… Tragisch eigenlijk. En als dat niet was waaraan je zou overlijden, was het wel een oorlog die vele slachtoffers maakten. Of 100 jaar geleden de Spaanse griep. Waar 5 tot 10 procent van de wereldbevolking aan overleed. Besef. 1 op de 10.
Ik hoop niet dat Corona dit met ons gaat doen.
We zijn volgens mij vergeten dat leed en de tragische dood onderdeel is van ons bestaan.
De oude Grieken waren zich hier heel bewust van. Al hun toneelstukken gingen erover dat het lot niet voorkomen kon worden. Ikzelf beschouw mezelf in zekere mate ook als een fatalist. Het lot ligt vast. Wat overigens niet betekent dat ik me bij de situatie neerleg. Zo werkt fatalisme niet. Ik heb invloed op mezelf. Voor we in een cirkelredenering belanden: we moeten als samenleving er alles aan doen om meer leed te voorkomen.
Ik hoop dat het voor de thuiszitters een moment van bezinning wordt. Hebben we wel zoveel luxe nodig?
Voor de zieken een besef van kwetsbaarheid. Een nies is opeens een dodelijk wapen.
En voor de werkenden een gevoel van er echt toe doen. Eindelijk.
Zoals ik al eerder mailde hebben we twee vijanden van geluk. Pijn en verveling. Als je je nu al begint te vervelen: lees een goed boek of bekijk mijn archief.
Maak je handen schoon na zelfmasturbatie, houd ook je fuckboi op anderhalve meter afstand en accepteer dat we geen controle hebben op het leven of op de ander.
-Tomson
