(De aantrekkingskracht van het onbereikbare.)
In de eerste vijf minuten van de film heeft Julie een studie geneeskunde geprobeerd. Toen toch fotografie, want ze is eigenlijk kunstenaar. Om uiteindelijk tijdelijk (maar toch wel permanent) in een boekhandel te eindigen.
En ondertussen stortte ze zich in de ene na de andere ‘grote’ liefdesrelatie, waar ze achteraf gezien toch niet zoveel voor voelde.
Behalve dan voor een tien jaar oudere, bekende striptekenaar. Voor wie ze pas verliefde gevoelens kreeg toen hij het uitmaakte.
Ja. Julie is millennial. Ze heeft geen flauw idee wat ze met haar leven moet. Maar kom op: wie weet dat wel?
Héérlijk.
De film heet Verdens verste menneske (2021) van de Noorse regisseur Joachim Trier.
In het Engels vertaald als The Worst Person in the World.
Het is een pijnlijk, maar ook erg aandoenlijk portret van twintigers en dertigers die op zoek zijn naar iets, maar niet precies weten wat.
Ik zeg nu “ze”, maar ik ben zelf millennial.
Misschien is dat het hele punt van de film. Dat je je de hele tijd ergert, verwondert, emotioneel voelt, lacht en richting de aftiteling beseft: fuuuuuuuck, deze film gaat over mij.
En dan zit je in een relatie, en dan?
Julie (Renate Reinsve) en de striptekenaar Aksel gaan samenwonen.
Eind goed, al goed? Niet echt.
De grote vraag doemt op: kinderen?
Aksel is al ergens in de veertig. Al zijn vrienden hebben kinderen. Tja. Waarom hij niet?
Julie moet er niet aan denken.
En ze worden beiden ook niet heel vrolijk van het beeld van andere ouders op een tuinfeestje.
Kinderen die niet luisteren. ’s Avonds de ouders die zo afgepijgerd zijn dat ze maar met elkaar ruzie gaan maken.
Is kinderen krijgen echt een ticket naar geluk? Julie en Aksel denken van niet.
Het leven kabbelt voort en vooral Julie lijkt iets te missen in haar leven.
Maar wat?
De derde in de relatie
Volgens relatietherapeut Esther Perel is er altijd een ‘derde’ aanwezig in de relatie.
Dit hoeft geen fysieke persoon te zijn, zoals een minnaar of minnares. Het kan ook iets abstracters zijn.
- Fantasieën en verlangens – Denk aan seksuele fantasieën. Maar het kunnen ook dagdromen zijn over een ander leven of verlangens naar iets wat de partner niet biedt.
- Onvervulde behoeftes – Emotionele of intellectuele behoeftes die niet vervuld worden. Die iemand juist wel vindt in vriendschappen, online gesprekken, op werk of bij hobby’s.
- Ex-partners of oude liefdes – De herinnering aan vorige relaties, of onopgeloste gevoelens uit het verleden, kan als een ‘derde’ in een relatie sluimeren.
- Werk, kinderen, familie, technologie – Onderschat niet hoe werk, kinderen of technologie tussen een relatie kunnen komen te staan. Er gaat veel dagelijkse aandacht naar toe.
- Innerlijke conflicten en zelfbeeld – Soms is de derde niet iets buiten de relatie, maar een innerlijk conflict. Denk aan onverwerkte jeugdtrauma’s, mentale ziektes, bindingsangst of vertrouwensproblemen.
Perel ziet dit niet per se als een bedreiging, maar als een realiteit die er altijd is.
Wanneer we het erkennen, kan het zorgen voor een diepere verbinding in de relatie. Het besef dat we nooit volledig ‘één’ kunnen zijn met de ander, geeft juist ruimte voor verlangen en autonomie binnen de relatie.
In deze film is het duidelijk dat Julie een bepaalde sparkle zoekt die ze niet in een relatie vindt.
De onvoorspelbare, onvergetelijke nacht met iemand die je net hebt ontmoet.
En laat haar dat nou net weer opnieuw overkomen.
Oh, zo’n leuk persoon ontmoet
Op een feestje, waar ze toevallig in haar eentje langsliep en naar binnen ging, ontmoet ze Eivind.
Eivind heeft een relatie en zal nooit vreemdgaan.
Nee. Julie ook niet.
Vervolgens zie je ze samen dronken worden, intieme gesprekken hebben en ook steeds intiemer met elkaar worden.
Hoewel de onderbroeken uitgaan, wordt er niet gezoend en niets seksueels gedaan.
Bij zonsopkomst nemen ze beiden, helemaal verliefd van de uren ervoor, afscheid en proberen ze hun leven weer op te pakken zonder elkaar.
Maar ja.
Nu is de fantasie in Julie’s hoofd geslopen.
Zou het leven met die Eivind leuker zijn?
Arme Aksel.
De creatieve, serieuze, best wel gebalanceerde striptekenaar.
En wat er dan gebeurt…
Uitmaken
Het is een van de mooiste scènes uit de film. En ook de meest pijnlijke om te zien.
Julie die breekt met Aksel.
De uren aan gesprekken die daarna volgen. En ook afscheidseks.
Aksel in het Noors: “You seem to be waiting for something. I don’t know what.”
En ook Aksel die haar probeert duidelijk te maken dat deze relatie die ze hebben, het mooiste is wat je kan bereiken in het leven.
Daar zal Julie nog wel achterkomen met alles wat ze nog aangaat in haar leven. Om dan ooit te beseffen: wat ik met Aksel had, was goed.
Tja.
Julie wil gewoon vrijheid.
En een leven met Eivind. Dat ook.
Geen romcom
Deze film is geen romcom.
Dat maakt het ook goed.
Want ze komt uiteindelijk samen met die Eivind en ze gaan ook samenwonen.
En ook in deze relatie sluipen de sleur en de twijfel binnen.
Uiteraard.
Aksel en Eivind zijn niet het probleem.
Het is Julie. Die net zo vaak van kapsel verandert als van mening. En blijkbaar ook van toekomstbeeld.
Ik ga verder niks meer spoilen.
Maar wat een schitterend geschreven, kwetsbare film.
Julie is sowieso zo fascinerend om naar te kijken. Ze heeft iets magnetisch.
Wat haar heel echt maakt.
Want laten we wel wezen: iedere man raakt diep verliefd op haar en het is zij die elke keer weer hun harten breekt.
Ze doet het niet expres.
Ze weet het zelf ook gewoon niet zo goed wat ze precies zoekt.
Er is te veel afleiding in de wereld. Te veel paden die we kunnen bewandelen.
We zijn altijd ontevreden en nooit echt gelukkig.
Het is ons lot.
Liefs,
Tomson
