Hey jij,
In de jaren ’50 droomden mensen in zwart-wit. Omdat mensen vlak voor het slapengaan keken naar zwart-wittelevisie. De wetenschappers denken daarom dat hersenen dia’s afspelen van wat we overdag hebben gezien. En aangezien ons brein denkt in verhalen, proberen we er tijdens onze slaap een verhaal van te maken. Ze verzinnen ‘logische’ overgangen tussen die dia’s. Dat is de reden dat veel dromen eigenlijk nergens op slaan.
Mijn gevoel zegt dat dit maar de helft van het verhaal is. Freud zei dat ons onderbewustzijn aan zet is in onze dromen.
Freud: ‘What is common in all these dreams is obvious. They completely satisfy wishes excited during the day which remain unrealized. They are simply and undisguisedly realizations of wishes.’
Ik kan heel groots en meeslepend dromen. Terwijl mijn leven niet heel groots en meeslepend is. Vooral water speelt hierin een grote rol. Kolkende watermassa’s, die ik vanaf de bergen naar beneden zie rollen. Soms zit ik zelf in een overstroming en probeer ik te ontsnappen.
Verder mis ik al bijna mijn hele leven de trein. En als ik hem gehaald heb, zit ik in de verkeerde. Sterker nog, dit heb ik vannacht weer gedroomd. Een andere terugkerende droom is dat mijn benen vastgelijmd zitten aan de grond of dat mijn voeten van beton zijn. Ik kom nauwelijks vooruit. En als ik in een auto rijd, doet de rem het vaak niet, waardoor ik tegen alles en iedereen aanbots en er een enorme schaamte over me heen valt.
De beste uren van de nacht zijn de laatste uren van de nacht… Mensen die te laat naar bed gaan en daardoor te weinig REM-slaap in de ochtend pakken, zijn beduidend minder inlevend en chagrijniger dan anderen. Te weinig slaap maakt mensen asociaal.
Alle dieren dromen, behalve zeedieren. We zijn er nog niet uit hoe zij precies aan de nodige REM-slaap komen. Zeehonden dromen bijvoorbeeld niet als ze in het water leven. Ze halen hun REM-slaap weer in als ze een tijdje op het land zitten. Het is ook niet heel handig om te dromen als zeedier. In de REM-slaap verlamt je lichaam volledig. Dan zink je naar de bodem. Dolfijnen hebben een oplossing bedacht. Die zetten de ene helft van hun brein in REM-slaap en dan halverwege de nacht de andere helft.
Als bijna alle dieren dromen, wat is in godsnaam de functie van dromen?
In het boek Slaap, fantastisch boek overigens, heeft Matthew Walker een vermoeden waarom we dromen.
Overdag maken we een hoop mee en al die ervaringen gaan gepaard met emoties. Om niet ten onder te gaan aan die emoties, dromen we. Zo koppelen onze hersenen de emoties los van de gebeurtenissen.
Klinkt poëtisch, niet?
Als ik me heel kut voel door iets, verklaart dat waarom ik weet dat dit gevoel de volgende dag minder is. Een paar maanden later kan dat gevoel helemaal weg zijn.
Als je een trauma oploopt, zoals soldaten in Irak of Afghanistan, helpt dromen niet meer om die heftige emoties los te koppelen van de gebeurtenissen. Dat is een van de redenen dat mensen met PTSS zo vaak hun trauma’s herbeleven in hun slaap. Het hoofd wil het zo graag verwerken en blijft die toneelvoorstelling maar opvoeren. Zonder resultaat…
Tears For Fears zongen in het liedje Mad World: ‘The dreams in which I’m dying are the best I’ve ever had.‘
Ik zag ze op tv bij een Top 2000-item uitleggen dat deze zin niet over zelfmoord ging, maar over opgebouwde spanningen in je leven loslaten in je slaap. Dus doodgaan in je dromen is de beste manier om al die frustratie kwijt te raken.
M’n favoriete bandje The Smiths heeft ook een nummer over dromen gemaakt. Het heet: Last night I dreamt that somebody loved me.
Last night I dreamt
That somebody loved me
No hope, no harm
Just another false alarm
Last night I felt
Real arms around me
No hope, no harm
Just another false alarm
So, tell me how long
Before the last one?
And tell me how long
Before the right one?
The story is old – I know
But it goes on
The story is old – I know
But it goes on
Droom ze,
Tomson
