Nooit genoeg woorden, om haar te omschrijven.
Nooit genoeg zinnen, om haar te doen vergeten.
We lijden. We groeien. We komen weer uit op hetzelfde punt.
Het is geen curve omhoog. Het is een cirkel. Als een lemniscaat. Als een acht. Beetje omhoog, bochtje naar beneden, uiteindelijk weer terug waar we waren.
Nooit genoeg woorden, om mezelf te uiten.
Nooit genoeg gedachten, om mezelf te doen vergeten.
We voelen. We herstellen. We komen weer uit op waar we al zijn geweest.
Maar toch, net even anders.
