Hey jij,
Menselijk zijn is je gevoelens en gedachten uiten via woorden.
Menselijk zijn is je inleven in diegene die voor je staat, ook al zul je diegene nooit helemaal begrijpen.
Menselijk zijn is het besef van goed en slecht, ook al is dat vooraf bepaald door de groep waarin we zijn opgegroeid.
Menselijk zijn is samen genieten van elkaars lichaam.
Menselijk zijn is het stellen van doelen en daarvoor gaan en als je die gehaald hebt, meteen weer nieuwe doelen stellen, zodat je nooit hoeft te genieten, maar alleen maar kan lijden dat je iets nog niet gehaald hebt.
Menselijk zijn is het weigeren om een doel te stellen. Om gewoon zinloos door het leven te reizen.
Menselijk zijn is je afvragen waarom je hier bent en wat je met al die tijd die je krijgt aan moet.
Menselijk zijn het weg managen van tijd door onze aandacht te projecteren op schermpjes, op negatief praten over anderen, op twijfelen over onszelf.
Menselijk zijn is het zoveel mogelijk verzamelen van spullen.
Menselijk zijn is geloven in dingen die eigenlijk helemaal niet bestaan zoals geld of landsgrenzen of een nationale identiteit of de ware liefde of homo- of hetero.
Menselijk zijn is het ontkennen van het einde van ons bestaan.
Menselijk zijn is opgeslokt raken in de gedachten over het einde, van ons eigen bestaan.
Menselijk zijn is vlees eten zonder er over na te willen denken of dat wat op je bord ligt ook een gevoel heeft gehad, ook nadacht over de zin en onzin van dit alles en of het angst voelde voor er een pin in het hoofd werd gezet.
Menselijk zijn is vragen stellen waar anderen altijd een antwoord op willen geven. Maar soms is een vraag stellen meer dan genoeg.
Menselijk zijn is de wereld bekijken door de bril van ‘dat is eerlijk’ en ‘dat is oneerlijk!’.
Menselijk zijn is je druk maken over hele kleine dingen die aanvoelen als het einde, om vervolgens eraan toe te voegen dat ‘misschien anderen het erger hebben’.
Menselijk zijn is mensen negeren. Menselijk zijn is genegeerd worden. Menselijk zijn is iemand een brief sturen. Menselijk zijn is vragen ‘hoe gaat het met je?’. Menselijk zijn is een liedje zingen tijdens het schoonmaken. Menselijk zijn is je hoofd meebewegen met een beat uit de geluidsspeakers. Menselijk zijn is je gevoel uiten op een wit canvas. Menselijk zijn is je nagels knippen met een schaar of die gewoon scheuren met je snijtanden. Menselijk zijn is je onderbroek uit doen en er even aan ruiken. Menselijk zijn is je okselhaar verwijderen. Menselijk zijn is foto’s maken van je hoofd en lijf via de reflectie van een spiegel.
En toch… Ik moet je eerlijk bekennen. Ik voel me vooral een beest.
Een beest dat krabt aan zichzelf, dat gromt, dat dingen wilt die helemaal niet mogen. Een beest, op zoek naar een prooi. Op zoek naar eten. Een beest dat geen kleren aan wil doen. Niet met mes en vork wil eten. Niet zich willen opsluiten in een hokje om wat gassen los te laten. Een beest dat wil paren, dat op de borst wil kloppen, dat wil vechten met de zwakkeren. Dat vooral aan zichzelf wil denken.
M’n instinct volgen.
Als een kat die op jacht is naar de muis, maar niet weet wat het er mee moet doen als die ‘m heeft.
Als een hond, overal aan ruiken. Andermans ballen, andermans kut. Andermans kont.
Als een leeuw. Luierend onder de boom, kijkend hoe de leeuwinnen het allemaal voor je regelen.
Ik ben een wolf, verstopt in een mensenlichaam.
Ik ben een woeste beer die zich groot maakt door op twee poten te staan. Maar het enige wat jij ziet en hoort is een lieve glimlach en een aardig compliment.
Maar van binnen…
Menselijk zijn is doen alsof je geen beest bent.
Maar ik ben het wel.
Ik denk als een beest.
Als niemand kijkt, gedraag ik me als een beest.
Met mijn handen en voeten rennend de trap op. Geluiden maken als een indiaan. Al koprollend over bed. Al grommend en stuiterend voor het raam.
Ik ben een beest, vermomd als een menselijk mens.
Liefs,
Een onmens