Hey jij,
Ze antwoordde standaard drie dagen later op mijn appjes. Hints om te bellen wees ze slim af met ‘het komt niet uit’ en ‘ik ben geen beller’. Het schuldgevoel dat ik had werd alleen maar sterker. Het duurde even voor ik me realiseerde dat Samantha me gewoon niet meer wilde.
Behalve dan die ene zaterdagnacht toen ze appte met ‘wakker?’ en daarna heel snel het gesprek aanstuurde op ‘het warm hebben’ en ‘denken aan je woeste blik in je ogen in Utrecht’. Maar ik viel in slaap nadat ik al was klaargekomen voordat het gesprek echt spannend werd. De dagen die volgden negeerde ze me weer. Dus ik wist vanaf nu wel beter.
Ik was een soort booty call geworden.
Daarna zag ik op Facebook een relatiestatus-update van haar en kwam ik het gehele weekend mijn bed niet meer uit.
Ellen, de ex van Rio, appte me in deze periode ook weer. Alsof ze het aanvoelde dat ik nu zwak was en haar aandacht maar al te graag beantwoordde. Ze was weer vrijgezel en had zin in een drankje met me.
Op het terras merkte ze aan alles dat ik somber was. Ik legde uit dat ik een oude bekende in Utrecht had opgezocht. Dat we seks hadden gehad en dat ze me sindsdien koud negeerde.
Ellen zei toen ontnuchterende dingen als: ‘ze is minstens vijf jaar ouder dan jij. Wat verwacht je dan? Je was een avontuurtje. Een fantasie. Een flirt. Niets meer. Niets minder. Jij fantaseert toch ook wel eens over bepaalde type vrouwen waar je uiteindelijk nooit een relatie mee gaat beginnen?’
Nee. Dat deed ik niet.
‘Geef jezelf toestemming om daarover te fantaseren,’ zei Ellen. ‘En misschien kan je het ooit gaan uitvoeren.’
Nu ze dit zo duidelijk zei… Ik had wel een fantasie waar ik soms over nadacht, maar niet te vaak. De ex-vriendinnen van mijn vrienden neuken. Geen idee waarom. Maar het was een verboden vrucht of zo. Iets wat me opwond.
Dus geen idee wat er in me opkwam, maar het was echt een impuls.
Ik gaf haar op het terras een zoen op haar mond. Alsof het niets was. Maar ze ging met haar hoofd naar achteren en keek me heel verbaasd aan.
Ik zei meteen ‘sorry’. Mijn hoofd werd rood. Ik begon te stamelen.
‘Het is oké. Alleen…,’ zei ze.
‘Rio?’
‘Ik denk het?’
Ze wilde hem nog steeds. Ze beperkte zichzelf. Door te blijven fantaseren over een tweede kans met haar middelbareschoolliefje van vroeger. Aandoenlijk en tragisch tegelijkertijd.
Maar ik was zelf geen haar beter natuurlijk met mijn Samantha…
Mijn Samantha ja. Zo voelde het wel. Ook al wilde ze me niet.
Omdat ik aan alles voelde dat ik weer het duistere moeras in werd gezogen qua gevoelswereld, begon ik het contact met Bertus te intensiveren. Omdat hij me hielp door er gewoon te zijn.
We hadden elkaar een beetje uit het oog verloren afgelopen tijd. Ik was druk met mijn mbo-studie. Hij werkte in de bouw. En het samenzijn in de schuur was in plaats van drie dagen in de week gewijzigd naar een keer in de zes weken. We werden allemaal ouder. Wat vooral betekende dat we drukker werden. De blowvrienden in de schuur kregen vriendinnetjes, andere vrienden en ook andere manieren om zichzelf te vermaken. De gebroederlijke joints roken met elkaar was daar nauwelijks meer een onderdeel van.
Hoewel ik Bertus niet per se zou durven labelen als mijn beste vriend, omdat we elkaar niet dagelijks of wekelijks spraken, was het wel een relatie die we op elk moment weer konden oppakken. Laat maar zeggen verder gaan waar we gebleven waren. Hoeveel tijd van stilte of oppervlakkig contact er ook tussen zat.
Voor mijn verjaardag regelde Bertus een escort… I know. Awkward. en ook wel maf. Maar het maakte hem ook wel gewoon Bertus. Hij had een gekke kronkel in zijn hoofd en kon gemakkelijk anderen meekrijgen in zijn fantasie. Alle vrienden uit de blowschuur betaalden namelijk mee. ‘Lachen toch?’ zeiden ze elke keer tegen elkaar.
Terwijl de vrienden zich gingen bezatten aan de bar in het Van der Valk hotel, zat ik op een hotelkamer, paar verdiepingen boven hen. Met Divine.
Ze was lang voor een vrouw. Ze was slank. Kleine heupen. Kleine kont. Nauwelijks borsten. Een lief gezichtje. Veel ouder dan ik. Minstens de helft ouder.
Ik zat aan de rand van het bed met mijn onderarmen rustend op mijn bovenbenen. Ze streelde mijn haren en mijn nek.
Ik wilde dit eigenlijk niet, maar iets in me zei dat ik dit juist wel wilde.
‘Wie zit er in jouw hoofd?’ vroeg ze. ‘Wie heeft je hartje zo gebroken?’
Ik zei haar naam. Samantha. Met een treurige stem, starend naar het tapijt. Verdwaald in mijn hoofd. Volledig.
‘Is ze werkelijk al je denktijd waard?’ vroeg ze. ‘Zou het over tien jaar er nog toe doen?’
‘Dit is alles wat ik heb,’ zei ik. ‘Nu.’
Mijn leven over tien jaar was een voorstelling die ik niet kon maken. Echt niet. Ik kon me er niets bij voorstellen. Waar ik zou wonen. Met wie. Wat voor werk ik deed. Hoe ik me voelde. Of ik tevreden was.
‘Is je hartje nog te lijmen,’ vroeg Divine. ‘Door een andere vrouw misschien?’ Ze streelde over mijn borstkas heen waar mijn hart achter verborgen zat.
‘Ik denk niet dat ik als mens nog te lijmen ben,’ zei ik.
Hier zat ik dan, met een wildvreemde dame, omdat mijn lijf wel opgewonden van haar werd maar mijn hoofd hier niets van wilde weten. En dat hoofd van mij had gewoon invloed op mijn lijf. Op mijn lul. Zo’n sterke invloed dat ik niet klaar kon komen bij een vrouw.
Behalve bij Samantha.
Het was iets psychologisch. Niet iets fysieks wat niet werkte. Het orgasme zat gewoon in de hersenen. Het centrum dat alles aanstuurde. Dat elke gedachte liet ontstaan. Dat bepaalde of ik me bewust was dat ik een grote teen had of niet.
‘Je hoeft ook niet gelijmd te worden,’ zei Divine. ‘Zolang je je maar niet snijdt aan de scherven.’
Ik had geen idee wat ze daar precies mee bedoelde. Het klonk wijs en tegelijkertijd vaag.
‘Ze heeft me gebruikt,’ zei ik. ‘Al jaren. Aantrekken. Afstoten. Het is zo verwarrend. Elke keer weer begint het te vervagen in mijn hoofd en wordt het een herinnering dat iets weg heeft van een droom. Alsof ik het me allemaal ingebeeld had. Maar dan trekt ze me weer haar leven in, zonder me echt toe te laten. Om me uiteindelijk weer volledig te laten vallen.’
‘Als je weet hoe het gaat aflopen. Waarom begin je er dan elke keer weer opnieuw aan?’ vroeg ze.
Ja. Daar had ze een punt.
Divine gaf me zoentjes op mijn rug. Ze streelde mijn armen en mijn handen.
‘Omdat ik ook nog steeds de film The breakfast club op zet als ik me verveel,’ zei ik. ‘Ook al kan ik elke zin meepraten. Ik wil het gewoon weer ondergaan. Alle emoties voelen van de personages. Hopen dat het… Nou. Hoop heb ik niet. Want ik weet al hoe het afloopt. Maar ja. Toch wil ik de film weer zien.’
‘Je weet toch wel wat je moet doen om de cirkel te doorbreken?’ vroeg ze. ‘Hoe je het mentale misbruik kan laten stoppen?’
Ik haalde mijn schouders op. Ik wist zo weinig. ‘Nee,’ zei ik.
‘Precies!’ Ze klapte in haar handen. ‘Nee. Gewoon nee.’ Ze stond op en ging voor me staan in haar zwarte leren rok en te strakke groene stoffen shirt. ‘Zeg nee. Ook al voel je een ja. Dan ga je zulke vreemde dingen zien bij mensen. Niet alleen je lovers. Maar ook je vrienden. Familieleden. Als je steeds vaker nee begint te zeggen, zonder uitleg, komt er iets naars boven bij de ander. Dat is fascinerend. Dat zegt alles over ze.’
‘Wat dan?’ vroeg ik.
‘Ze worden boos. Wanhopig. Ze gaan smeken, je manipuleren, je een schuldgevoel aanpraten. Ze negeren je opeens. Ze voelen opeens dingen die jij eigenlijk al die tijd bij hen voelde en dat is het meest fantastische schouwspel ooit. Mensen die opeens voor jou gaan kruipen over de grond. Ze hebben het alleen zelf niet in de gaten. Ze denken dat ze nog steeds in controle zijn. Dat je even in een opstandige fase zit. Dat ze gewoon strenger of liever moeten zijn om je weer in hun macht te krijgen. Ze voelen zich sterk, nooit zwak. Maar dat zijn ze wel. Want je zei nee. En dan besef je dat die ander nooit sterk was geweest. Ze zijn net zo zwak als jij. Ze hebben alleen een toneelstuk aangemeten waar zij bepalen wat wel en niet toegestaan is. Zij bepalen wanneer je mag komen en wanneer je weer moet oprotten. Maar het is hun zwakte. Je ouders zijn zwak. Je geliefdes zijn zwak. Je vrienden. Het is angst wat in hun aderen stroomt. De angst om controle te verliezen. En ze verliezen controle. Omdat jij gewoon ‘nee’ zegt. Alsof het niets is. ‘Nee ik kom niet. Nee ik antwoord nu even niet. Nee ik trek je niets aan van je advies’. Gewoon nee. Het is het meest krachtige woord wat er is. Het maakt nee-zeggers zulke krachtige mensen.’
‘Maar waarom willen ze macht over mij?’ vroeg ik. ‘Waarom misbruiken ze mijn aandacht, mijn lijf, mijn liefde? Mijn vertrouwen? Waarom?’
‘Om begeerd te worden? In controle te zijn over of de ander wel of niet van ze houdt? Zodat ze niet gekwetst worden? Omdat ze niet willen dat je een obsessie voor ze krijgt want daar hebben ze dan geen controle meer over?’
Ik liet me naar achteren op bed vallen en keek naar het plafond. Daarna sloot ik mijn ogen.
Samantha was niets meer dan een vrouw die me in controle wilde hebben.
Divine kwam naast me liggen en streelde mijn wangen. Mijn wenkbrauwen. Mijn voorhoofd.
‘Je bent een gevoelige jongen,’ zei ze.
‘Ik ben een cry baby,’ zei ik.
‘Nee joh. Gevoelige mannen zijn fijn. Die voelen meer wat ik aanvoel. Die willen mij ook pleasen. Die begrijpen mijn behoeftes. Ik houd van gevoelige mannen.’
Ik voelde me naar worden. Zij. Met haar handen aan mijn lijf. De handen die waarschijnlijk al aan vijf andere pikken had gezeten vandaag. Van die vieze ongewassen verschrompelde nauwelijks meer overeind krijgende oude mannen piemels.
Bah.
Ik keek haar aan en zei: ‘Wie heeft jou zo’n pijn gedaan dat je dit werk doet?’
‘Ooooh maar Morris. Dat is vrij simpel. Ik ben graag iemand anders. Een vrouw zonder verleden of toekomst. Slechts een lijf dat een man wil hebben. Wil begeren. Wil penetreren. Het klinkt misschien gek, maar ik houd van de ogen die over mijn lijf gaan. Ik houd ervan om iemand te verwennen. Om hem even zijn zorgen te laten vergeten. Zoals ik nu bij jou doe.’
‘Ik geloof je niet,’ was het enige wat ik uit kon brengen en ik zag in haar ogen dat dit haar pijn deed. Dit was het verhaal dat ze al tien miljoen keer had verteld aan anderen, inclusief zichzelf.
‘Dat hoeft ook niet,’ fluisterde ze. ‘Zolang ik het zelf maar geloof.’
Ik draaide me om op mijn zij. Weg van haar. Te staren naar een stoel in de hoek. Ze sloeg een arm om me heen. Lepeltje-lepeltje in bed met onze kleren nog aan.
Ik weet niet hoe lang we daar lagen. Maar toen haar telefoon begon te trillen, stond ze op, deed haar haren goed en zei: ‘ik ga nu Morris.’
Alsof dit wat we hadden toch gewoon een zakelijke transactie was.
Niets meer dan dat.
Ze gaf me een zoen op het voorhoofd en toen de hoteldeur dicht viel overviel het me.
Niet eens als een deken.
Meer als een klap.
Buikpijn.
Een behoefte om dit wat ik nu voelde meteen op te heffen. Om het gewoon op te lossen in plaats van alleen maar te overdenken.
Ik pakte mijn telefoon en belde haar op. Met het hart bonzend in mijn keel.
‘Hé,’ zei ik toen ze opnam.
‘Oh,’ zei ze. ‘Hé.’
‘Ik ben jarig vandaag,’ zei ik. Geen idee waarom.
‘Ik ga ophangen Morris,’ zei ze met een warmte in haar stem. Met een kraak.
‘Waarom doe je me dit aan? Waarom stoot je me elke keer af en zoek je weer contact met me als het jou uitkomt? Waarom? Antwoord het me voor je ophangt.’
‘Morris,’ zuchtte ze harder. ‘Ik moet weer verder.’
Een paar dagen later had ik mijn pa weer aan de telefoon. Waarom ik Samantha had gebeld. Waarom ik haar nog steeds lastig viel. Dat hij dacht dat ik nu ouder was geworden, me ook meer volwassen ging gedragen. Dat we ‘dit gedoe’ al een paar jaar geleden achter ons hadden gelaten.
‘Pap,’ zei ik meer zeker dan ooit. ‘Geen idee waarom ze jou belt. Maar je moet begrijpen dat ze niet het volledige verhaal aan je vertelt. Ze misbruikt je om mij dwars te zitten. Tot het moment weer komt dat ik weer naar haar toe mag komen.’
‘Hoe bedoel je.’
‘Sorry dat ze jou opbelde en ermee lastigviel.’
‘Inderdaad sorry!’
‘Ik ga nu ophangen.’
‘Hoe bedoel je.’
Ik hing op en ging met mijn kleren aan in mijn eigen bed liggen en huilde mijn volledige dekbed vol tranen.
Divine had gelijk.
‘Nee’ was vanaf nu het antwoord richting Samantha. Richting mijn pa. Richting mijn vrienden. Richting de wereld.
Want anderen gebruikten het ook tegen mij. Alleen ik liet het toe.
Tot nu.
Liefs,
Morris
