Hey jij,
Ik kan alles worden, maar ik weet niet zo goed wat. Het scheelt dat ik er mijn hele leven over kan doen. Alleen jammer dat mijn ouders er niet hetzelfde over denken.
Ik voel me op de een of andere manier schuldig naar hen toe en wil dat gevoel elke keer weer opheffen. Het lijkt ook dat zij mij iets verschuldigd zijn. ‘Sorry, door ons besta je.’
Ze betalen in ieder geval mijn opleiding, mijn rijbewijs, mijn zorgverzekering en de nieuwe wasmachine. Terwijl ik er niet om vraag en het niet per se wil. Maar als je zo aandringt…
Waarschijnlijk bedoelen ze te zeggen: we werken zo hard en verdienen zoveel om dit allemaal aan jou te geven, omdat dat liefde is, geld geven.
Alleen ik heb echt geen flauw idee wat er daadwerkelijk in ze omgaat. Of dit leven wat ze nu hebben, is waar ze altijd van gedroomd hadden.
Of dit geven aan mij ze daadwerkelijk betere mensen maakt. En of dat constante gezeur om mijn gebrek aan keuzes maken daadwerkelijk hun grootste angst is: dat ik hun leven verpest.
#bekentenissenuithetondergrondse
