Hey jij,
Dit vraag ik me regelmatig af: Wat is nu het ware dilemma van onze levens in 2021?
Misschien het dilemma tussen wetenschap en spiritualiteit? Die bijten elkaar al eeuwen, maar lijken nu toch echt naar de achtergrond verdwenen te zijn. We hebben het niet meer bij het koffiezetapparaat over of God de big bang heeft veroorzaakt of niet. We verklaren gewoon alles door de bril van de wetenschap in plaats van het goddelijke.
Is het dan wellicht het dilemma van uitzichtloosheid en hoop? Zeg maar het verschil tussen een depressief persoon en een optimist? De ene ziet geen toekomst meer, de ander is alleen maar gefocust op de toekomst.
Of zit er een nuance in? Als we inzoomen op die optimist: die weet wat die wil en heeft er vertrouwen in dat het lukt. Daartegenover staan de personen die zich totaal verloren voelen in deze tijd. Niet per se depressief, maar wel stuurloos en besluiteloos.
Ik weet wel wat het dilemma zou moeten zijn: Heb ik dit product nou echt nodig voor ik er 800 euro aan uitgeef en daardoor indirect alle grondstoffen op aarde uitput? vs. We hebben juist zo weinig mogelijk nodig om het milieu te ontzien en zouden een minimalistisch bestaan moeten leven.
Ik hoor de hele dag door termen als ‘duurzaamheid’ en ‘de aarde redden’ en recyclen, maar ik lijk elke keer weer meer plastic mee naar huis te nemen als ik de supermarkt heb bezocht.
Maken we onze keuzes met het idee dat we er over vijftig jaar nog zijn of dat vandaag de laatste dag kan zijn? Zeg maar het verschil tussen een persoon met een grote spaarrekening en degene die bijna altijd rood staat.
Wellicht is het dilemma dat we het maximale uit alles kunnen halen in deze tijd. Het maximale uit je talent. Je salarisonderhandeling. Je lijf. Je cijfers op school. Je liefdesleven. Je schoonheid. En als het niet helemaal gaat zoals we willen ligt het of volledig aan onszelf (zelfhaat) of volledig aan de ander (we zijn het slachtoffer).
Maar hoe langer ik hier over nadenk, hoe meer het niet als dilemma voelt, omdat we het kunnen oplossen. Elke vraag is op te zoeken. Binnen een paar seconden geeft Google het antwoord via een 5G-verbinding. Een appje naar je lokale drugskoerier en je hebt meteen vertier. Even vijf minuten neuzen op een website en 24 uur later wordt het al thuisbezorgd. Bij sommige bedrijven binnen 6 uur.
Wellicht is het dilemma niet zo duidelijk zichtbaar. Elk ongelukkig gevoel is op te lossen. Alleen het medicijn wat we daarvoor nemen is slechts een placebo en dat maakt ons allen zo verward. Want het lost niets echt volledig op. Dat gevoel dat er iets niet klopt, blijft aanwezig. Dat gevoel van: is dit het? Dat gevoel van: ik wil meer, maar het is waarschijnlijk niet genoeg.
Het gevoel van: ik wil weer iets nieuws.
Altijd weer iets nieuws.
Het is nooit genoeg.
Is dat het dilemma?
Alles hebben en nog steeds ontevreden en verveeld zijn.
Ik denk er nog even over na.
Liefs,
Tomson
