|
Hey jij, Wat verlangt de ander van ons? Je ouders. Je baas. Je minnaar. Je flirt achter de kassa bij de Albert Heijn. Je relatie. Ze willen iets. Of je denkt dat ze iets van je willen… We zijn allemaal bezig met dat ‘bedachte’ beeld van onszelf. Stel. Je rookt stiekem na je werk een peuk. Na die peuk maskeer je de lucht uit je mond. Je wast je handen. Zodat je als je thuiskomt bij je geliefde geen opmerking krijgt: ‘Heb je weer gerookt?’ Het is misschien niet per se de angst om ontdekt te worden. Want je bent een volwassen persoon. Maar je wilt de ander niet teleurstellen in het beeld dat die van je heeft. Dat je de partner bent die niet meer rookt. Je probeert een imago in stand te houden van iets wat je eigenlijk niet bent. Of neem het fenomeen thuiswerken. Je besluit na een paar uurtjes achter je laptop gezeten te hebben om op de bank te gaan liggen en langzaam in te dutten. Je voelt angst. Ook al weet je dat niemand je ziet, niemand het weet of überhaupt met jou bezig is. Toch is er zo’n schuldgevoel aanwezig. Kort. Lang. Het is er bij iedereen. Je wil een imago hooghouden voor andere mensen dat je heel hard aan het werk bent. In plaats van dat je om 10.15 uur besluit om even te masturberen en daarna weer verder gaat met een PowerPointpresentatie maken. Het is ditzelfde mechanisme dat zoveel tijd kost om te verwerken als een relatie is beëindigd of een dierbare is overleden. Het (positieve) beeld dat de ander van ons had, is nu weggevallen. Want die persoon is weg. We keken via de ander naar onszelf. Naar waarom die persoon ons zo waardeerde. Dat gemaakte imago gaf een goed gevoel. In de ogen van die ene collega was je altijd de slimmerik. Je ex vond je zo’n empathisch, gevoelig persoon. Een goede vriend waardeerde je om je fantastische adviezen. Psychoanalyticus Darian Leader denkt dat het loslaten van iemand te maken heeft met ons eigen imago. Dit is bijvoorbeeld de reden dat mensen hun kapsels veranderen na iemands dood of een andere heftige gebeurtenis. Maar ook dat mensen die hun partner verliezen (dood of einde relatie) er op los gaan neuken daarna. Ze gaan in tegen het beeld dat de ander van ze had gemaakt. De trouwe, lieve partner… Die is er nu niet meer, omdat de ander er niet meer is. Dus worden we tijdelijk iemand anders. We willen ons losrukken van dat oude beeld. Weg met dat haar. Weg met het fatsoen. In joodse tradities worden spiegels van rouwende familieleden afgedekt. De folklore is om de geest te laten gaan naar een andere wereld. Maar Leader denkt dat we op onbewust niveau niet naar onszelf willen kijken naar wat we waren voor die overleden persoon. Ons zelfbeeld klopt niet meer. De rouwperiode zit in het creëren van een nieuw zelfbeeld. Hier gaat het verwerken over. Dit kan twee kanten op gaan. Of de rouwende persoon gaat zich extreem gedragen zoals de ander wilde dat je was. De persoon die zijn overleden partner maar niet kan loslaten en alles in stand probeert te houden. Of we vertonen het tegenovergestelde gedrag en rukken ons los van dat oude beeld. Food for thought… Liefs, Tomson  |