|
Hey jij, Ik lees Molloy van Samuel Beckett. Dat is laat maar zeggen literatuur met de hoofdletter L. Ik moet echt geconcentreerd zijn om de zinnen te begrijpen. Hij maakt geen gebruik van hoofdstukken, geen inspringregels, laat staan alinea’s. Dat is toch een daad tegen de menselijkheid?????? Hij springt ook nog eens van de hak op de tak. Maar het schijnt goed te zijn. Ik ben pas net begonnen, dus ik kan er niets over zeggen. Goed. Beckett (1906 – 22 December 1989). Ierse schrijver van boeken en toneelstukken. Zijn meest creatieve periode begon in 1946. Toen was hij 40 jaar. Hij noemde het later “the siege in the room”. Elke dag weer stond hij rond twaalf uur op. Maakte ei en ging daarna zijn schrijfkamer in. Daar werkte hij net zo lang als hij kon aan zijn teksten. ’s Avonds ging hij de stad in, goedkope wijn zuipen. Om vervolgens voor 12 uur ’s nachts zijn bed in te kruipen. Hij heeft lang geworsteld met depressieve gevoelens. Tot hij een openbaring had. Op een winderige avond, bij de pier in Dublin besefte hij: ik heb altijd mijn best gedaan om die donkere gevoelens weg te drukken. Maar, die duisternis, dat moet de inspiratie van mijn schrijfwerk worden. “I shall always be depressed, but what comforts me is the realization that I can now accept this dark side as the commanding side of my personality. In accepting it, I will make it work for me.” En dat deed het. Hij begon aan the siege in the room en hield dat jarenlang vol. In deze periode schreef hij zijn bekendste boeken en toneelstukken. In 1969 ontving hij de Nobelprijs voor de literatuur. Morgen begint mijn the siege in the room na twee weken rust. Wish me luck. Liefs, Tomson  |