|
Lieve vreemdeling, Weet je wat ik zo beangstigend vind aan het leven? Al die dagen die in mijn leven voorbij zijn getrokken zonder dat ik ze onthouden heb. Geen idee wat ik deed op 13 maart 2019. Een manier is een dagboek bijhouden. Maar dat voelt toch meer aan als een feitelijk verslag. Althans. Zo heb ik altijd zitten journallen afgelopen jaren. Met wisselend succes. Een verslagje doen is niet per se wat een herinnering triggert of je een dag laat onthouden. Ik heb iets anders gevonden. Dat is eigenlijk veel logischer. Je moet jezelf er alleen wat meer op trainen om zo naar je eigen leven te kijken. Dat is elke dag een mini-verhaaltje opschrijven van wat je hebt meegemaakt. Drie of vier zinnen. Een inzicht. Een apart voorval. Een gekke gedachte. Ik heb het niet over grootste en meeslepende dingen. Geen dronkenmans anekdotes. Of literaire inzichten. Maar echt over dat kleine wat ons elke dag overkomt. Dat als je het in een goede volgorde zet, je zo je vriendin kan opbellen en dit zou kunnen vertellen over je dag. Dit heb ik opgeschreven: ‘De rijen waren vandaag zo lang bij de kassa’s, dat ik maar besloot een extra rondje te lopen in de winkel. Maar ik houd niet van boodschappen doen en ik had alles al. Dus ik liep als een verdwaalde consument rond die niets meer wilde of naar verlangde. Omdat ik weigerde in een rij aan te sluiten. Een akelig zelfbewustzijn overviel me.’ ‘Ik voelde me wat down afgelopen dagen en ik zag er ook tegenop om mijn beste vriend te zien. Maar nu een dag later, voel ik me meer opgewekt en geïnspireerd. Gewoon omdat ik twee uurtjes met hem twee biertjes heb gedronken en we over niets in het speciaal hebben gepraat. Menselijk contact is een goed medicijn. Ik vergeet het alleen elke keer weer.’ ‘Ik zie zoveel naaktslakken op straat of de sporen die ze hebben achtergelaten. Het enige wat ze kunnen is heel langzaam oversteken, zonder rekening te houden met fietsers, voetgangers of de vogels. They don’t care. Ik zou me meer als een naaktslak moeten gedragen. Dan word ik maar geplet en vervolgens opgegeten door vliegen.’ ‘Ik heb een insectenhotel opgehangen in mijn tuin. Zelfstandig. Hamer. Schroevendraaier. Een schroef. Nu kijk ik elke keer als een god heel voldaan naar mijn opgehangen hotel. Elk bijtje begroet ik met een knik. Ik wijs vlinders op het juiste hokje om te overnachten. En Tomson zag dat het goed was.’ Ik ben meerdere malen in mijn leven begonnen met journallen. Daar zaten succesvolle periodes tussen. Minimaal een jaar lang. Maar ook periodes dat ik na drie dagen er al mee stopte. Ik probeer het nu op deze manier. En ik moet zeggen: het voelt bevrijdend. Ik kwam op het idee via het boekje Storyworthy van Matthew Dicks. Het boek gaat niet per se over een dagboek bijhouden. Maar wel om de kunst van een goed verhaal vertellen. Niet de grote anekdotes. Maar juist die kleine verhalen die we elke dag meemaken, maar te blind zijn om het te zien in onze eigen levens. Inspirerend. De paperback is bij bolcom 16 euro E-book is 11 euro en te lezen bij Kobo plus Liefs, Tomson  |