|
Lieve vreemdeling, #061 Doe wat ik je opdraag en je zult verrast worden Ik wil je niet neuken zoals anderen je neuken. Ik wil niet doen wat jij wil dat ik doe. Ik wil dingen doen met jou die je voor onmogelijk acht. Ik wil dat je me vertrouwt. Dat je mijn orders opvolgt zonder protest en zonder oordeel. Want ik wil met je vrijen zoals nog niemand ooit met je gevreeën heeft. Ik weet niet wat onze levens ons nog gaat brengen. Of we elkaar gaan vervelen of nog erger: we van elkaar vervreemden. Misschien sterf jij eerder dan ik. Of ga ik er vandoor met een jonger exemplaar. Dat is het ding met de toekomst… Wat we nu hebben, bestaat morgen misschien niet meer. Maar wat nog wel bestaat, zijn gedachtes over wat we waren. Wat we hebben gedaan. Dus lieve schat. Ik wil met je seksen zoals nog nooit iemand met je gesekst heeft. Ik wil dingen doen die je fantasie te boven gaan. Niet omdat het me per se opwindt, maar omdat we het nooit zullen vergeten. Geloof me, je achterwerk blijft bespaard. Dus wees niet bang. Maar wat ik je ga opdragen gaat wel vreemd aanvoelen. Dus alsjeblieft, veroordeel me niet. Want ik wil slechts de liefde bedrijven zoals alleen wij dat kunnen. Hoeveel bedpartners er ook nog gaan komen. Hoeveel slettenperiodes we beiden nog ingaan. Dat wat wij gaan doen, zal niemand ons meer ontnemen. Dus ik leg het je een keer uit en ik wil dat je goed luistert. Ik heb al je scheermesjes weggegooid. Je vervangt ze niet. Je laat groeien wat moet groeien. Het gaat er niet om dat je jezelf nu a-sexy vindt. Ik vind je sexy zoals je bent en dat is het enige wat telt. Ik wil de druppels zien schitteren als ik ernaar kijk. Laat het komen. En dan op een dag… Dat je veel bewogen hebt. Veel hebt gedaan. Het liefst in de felle zon. Dat er luchtjes uit je komen die je het liefst snel wegspoelt. Dan ga ik iets doen wat je niet voor mogelijk houdt. Ik heb namelijk een gat ontdekt in je lijf dat ik wil penetreren. Het is wel een soort schiereiland gat. Maar hé, laten we het proberen. Ik wil het ruiken. Ik wil het voelen. Noem het alsjeblieft geen fetisj. Noem het een ervaring. Je oksel is van mij en ik wil het zoals een oksel bedoeld is. #062 Vergeving is niet wat ik zoek Ik wil nog steeds met je knuffelen zoals geliefden knuffelen. Doen alsof al die woorden niet uitgewisseld zijn. Doen alsof al die gevoelens niet gevoeld zijn. Ik hoef de tijd niet terug te draaien. Ik denk niet dat het dan anders zou lopen. Maar we kunnen het ook gewoon even vergeten…? Ook al is dit niet iets dat je zomaar even vergeet. Laten we elkaar gewoon vasthouden zoals geliefden elkaar vasthouden. Geen verleden, geen toekomst, alleen het nu. De warmte. De geuren van elkaars lijf. Het verlangen. Ik denk niet dat een ‘sorry’ helpt, maar toch zeg ik dan maar ‘sorry’. Het is niet dat ik het je kwalijk neem. Het is ook niet dat ik mezelf nu heel hard veroordeel. Maar, hé, het was niet de leukste dag van ons leven. Het was niet mijn meest fraaie moment. Tijd heelt niet. Niet bij dit. Vergeving is niet wat we zoeken. Maar alsjeblieft. Laten we elkaar omhelzen zoals geliefden elkaar omhelzen. Nog een keer. Om te voelen wat niet omschreven kan worden. Om te begrijpen wat we niet tegen elkaar kunnen zeggen. Om te vergeten. Ook al is het maar een seconde. Vergeten en vergeven. Ook al gaat dat niet gebeuren. #063 Natte vingerwerk is een kunstvorm ‘Ja. Daar. Ja,’ zuchtte ze. Ik kreeg zo’n akelig bewustzijn over me heen, dat ik niet wist wat ik nou aan het doen was. Mijn rug begon pijn te doen. Net zoals ik me afvroeg of ik geen kramp zou krijgen in mijn vingers. ‘Sneller,’ zei ze. ‘Sneller.’ Ik ging naast haar liggen, wisselde van hand en keek naar haar gezicht, in de hoop dat ze in mijn ogen zou kijken. Maar haar ogen waren dicht. Haar voortanden zaten iets over haar onderlip heen. Ik dacht aan de was, aan de status van mijn bankrekening en mijn droge keel. Haar ogen gingen open. Ze zuchtte theatraal. Duwde mijn hand weg. En begon zelf daar beneden wat te doen. ‘Wil je dat ik dit doe?’ Ik kneedde haar linkerborst, maar ze duwde mijn hand weg. Mijn vingers gleden over haar heup. Ze duwde het weg. ‘Laat me even, oké?’ Ze draaide zich om op haar buik, deed haar kont omhoog en deed daar onder iets waar ik alleen maar naar kon gissen wat dat was. De kreun kwam. De overburen zouden ‘m niet gemist kunnen hebben. Daarna begroef ze haar gezicht in het kussen en zei ‘mpfpff.’ Ik vroeg nog: ‘wat?’ En ze zei op een beledigde toon: ‘lekker!’ Daarna ging ze op haar rug liggen, pakte haar telefoon en begon met iemand te appen. ‘Gaat het?’ vroeg ik maar. ‘Ik dacht wat te voelen bij je, maar ik weet niet. Het is toch anders. Dus dan weet je dat. Ik wil je niet aan een lijntje houden of zo,’ zei ze. ‘Sorry,’ zei ik. ‘Sorry?’ ‘Dat ik je niet heb kunnen laten komen.’ Ze proestte. Daarna met een serieuze blik: ‘volgende keer je nagels knippen, oké?’ ‘Dus er komt een volgende keer?’ ‘Wat zei ik nou over mijn gevoel? Je moet nu niet gaan pushen hoor. Alsof dit voor mij leuk is.’ |
Doe wat ik je opdraag en je zult verrast worden | Vergeving is niet wat ik zoek | Natte vingerwerk is een kunstvorm
