|
Lieve vreemdeling, Er is iets opmerkelijks aan ‘smaak’. In een liefdespartner. In je voorkeur voor eten. Je kleding. Dat is dat smaak vooral wordt bepaald hoe je erover denkt. In plaats van hoe je het ervaart. 🤯 Bierdrinkers met een voorkeur voor Grolsch of Bavaria of Brand zijn dus heel erg grappig. Want ze zijn ervan overtuigd dat hun bier beter smaakt dan al het andere. Niet zo zeer omdat ze in deze biercultuur zijn opgegroeid. Maar omdat het zo is! Maar als je een blinde smaaktest voor ze organiseert inclusief smerig Heineken en andere bekende biermerken, is de kans nihil dat ze hun eigen favoriete bier blindelings herkennen. Dit betekent dat je moet weten wat je drinkt, anders vind je het niet lekker. Ook hebben de kleur en de omschrijvingen van het product invloed op hoe lekker je iets vindt. Psycholoog Paul Bloom kwam in zijn boek Het geheim van het genot zelfs met het voorbeeld aan dat je de beste wijnproevers voor de gek kan houden. Schenk witte wijn in een donker glas, zeg dat het rode wijn is en ze zullen de smaak beoordelen als een heerlijke, fruitige rode wijn. Blooms favoriete onderzoek is: ‘Kunnen mensen paté onderscheiden van hondenvoer?’ Dat kunnen mensen dus niet. Hahahahaha. Dit bevestigt alleen maar mijn idee dat we in een grote simulatie leven. Een door onszelf bedachte wereld. Allemaal opgevoerd in onze hersenen, onder invloed van opvoeding, genetica, cultuur en prikkels van buitenaf. Als je verwacht dat iets vies gaat smaken, smaakt het ook vies. Als je verwacht dat iets gaat mislukken, zou het waarschijnlijk ook mislukken. Maar waarom hebben we dan smaakpapillen als we ons het resultaat allemaal inbeelden? Het is meer dat onze verbeelding onze ervaring inkleurt. Onze verbeelding versterkt dus wat onze smaakpapillen proeven. Zou het ook zo met seks werken? Dat we via de ander vooral seks hebben met onze eigen fantasie? Hoe meer we ons vrij voelen in ons hoofd, hoe fijner en spannender het immers kan worden met de ander. Uiteraard versterkt door de dynamiek die je hebt met je bedpartner. Of andersom. Als je je niet op je gemak voelt, om wat voor reden dan ook, dat het moeilijker wordt om te genieten, een orgasme te beleven of om zelfs nat of stijf te worden. Onze verbeelding kleurt onze ervaring. Een van mijn favoriete passages van Schopenhauer is die waar hij het moment na het orgasme omschrijft als het moment dat je je bedrogen voelt. Het genot en het verlangen zijn weg. De waan is verdwenen. Nu zie je de nuchtere realiteit. Met een vleugje walging. Onze sekservaring anno nu is sowieso overgegaan van het echte naar de fantasie. Sexting. Porno. Rollenspellen. De status van een persoon. We kleuren het graag in. Misschien is het omdat seks in essentie echt teringsaai en ook wat oneerlijk is. Wat is de kern van seks? Voortplanting. Saai. Vind je het gek dat een groot deel van het dierenrijk een keer per jaar seks heeft en dan weer over gaat op de orde van de dag? En bij de mens is die essentie van seks ook saai. Het enige wat een man hoeft te doen is penetreren en zaad lozen. Het orgasme van de vrouw doet er minder tot helemaal niet toe. Zolang er maar een eicelletje klaarligt. De vrouw mag vervolgens, als er raak is geschoten, negen maanden lang de vrucht bij zich dragen, die eruit duwen en daarna met haar lichaam het kleine kroost voeden. De man kan dit trucje bij meerdere vrouwen uitvoeren, niet gebonden aan tijd of zelfs leeftijd. Terwijl de vrouw maar van een gast tegelijk zwanger kan zijn. En er is een deadline tot wanneer het verantwoord is om zwanger te raken. Vissen hebben het makkelijker. De vrouwtjes sproeien wat eieren uit. De mannetjes spuiten er wat zaad overheen en klaar is Kees. Niemand hoeft meer naar de guppy’s om te kijken. Die redden zichzelf wel. Maar seks is dus niet zomaar seks bij de mens. Seks is ingewikkeld. Want het gaat bij ons niet alleen om een zaadcel bevruchten. We zijn namelijk selectief met wie we naar bed gaan. En al helemaal met wie we kinderen willen opvoeden. Dit zijn de meest voorkomende eigenschappen die we zoeken in een partner met wie we kids willen: gezond, slim, trouw, aardig. Maar hoe kom je daar nou achter? Als we allemaal doen alsof? Daar is ‘de liefde’ voor uitgevonden. Je voelt iets voor de een (of meer als je polyamoureus bent) wat je niet voelt bij de rest van de wereld. ‘Liefde is een grote overdrijving van het verschil tussen de ene persoon en de ander’, zei Bernard Shaw ooit. Ironisch wel. Liefde heeft weinig met een rationele keuze te maken. Nou ja, dat kan wel, maar dat lijkt me dodelijk saai. Het is gevoel. Het idee van een ander. Het is verbeelding. Het zijn feromonen. We houden onszelf en de ander graag goed voor de gek in het verleidingsspel. We willen graag geloven dat de ander trouw is, uniek, grappig, charmant, slim en gezond. Tot het misgaat in de relatie. Dan komen de rationele (overdreven) argumenten de hoek om kijken. De ander is eigenlijk ontrouw, egoïstisch, ongezond, saai en asociaal. Wat een gedoe zeg, relaties. Is het misschien daarom dat een deel van onze generatiegenoten een voorkeur hebben voor samen zijn maar toch alleen? Niet per se gebonden aan één persoon tegelijkertijd? En als we nadenken over kinderen, dat het vrij voelt om te fantaseren over een spermabank of adoptie, zonder de complexiteit van een langdurige, duurzame relatie. Word onze toekomst die van het boek A brave new world van Aldous Huxley? In fabrieken worden spermacellen en eicellen bij elkaar gebracht en baby’s gevormd in cabines. Dit is een taak van de overheid. De rest van de mensheid is vooral gelukkig, door het medicijn Soma. Angsten en ongelukkig zijn bestaan niet meer in deze dystopische roman. Iedereen voert zijn taak uit in de maatschappij. Seks is er nog steeds. Alleen het heeft niets meer met liefde of voortplanting te maken. Je doet het voor de lol. Je hebt diverse open relaties met de mensen die dezelfde status hebben. Monogamie wordt niet gewaardeerd. Iedereen is van iedereen in dit boek. Er is geen ruimte voor ‘true love’. Heftig wel… Misschien is dat het punt met onze persoonlijke seksuele fantasieën. De toegevoegde waarde van dat wat in ons hoofd afspeelt. Want die fantasieën voelen aan als uniek. Als iets persoonlijks. Van ons alleen. Je kan het intiem delen met een ander via sexting, of je voert het uit in bed met de ander. Of alleen met jezelf via masturbatie. We kruiden zo onze eigen seksualiteit en blijven weg van dat oersaaie bevruchten van iets. Net zoals we de unieke eigenschappen van onze biersmaak toch echt zelf hebben ingekleurd. Liefs, Tomson PS Word mijn engel. PPS
|
Wat een gedoe zeg, relaties.
