Opgebrand raken of depressief worden is voor de zwakkeren.
De gevoelige types.
Hij niet.
Hij is in controle en rationeel.
Gevat en charmant.
Sterk en beschermend.
Goed gekleed en hoffelijk.
Hij wordt niet voor niets the man genoemd.
Zijn succes dankt hij aan zijn talent om hard te zijn als het moet.
Zeggen waar het op staat.
Het hoogst mogelijke eisen van anderen.
Zodat er maximaal gepresteerd kan worden.
Emoties horen niet thuis op de werkvloer.
Die leiden af van succes.
Die leiden af van de overwinning.
De spanning en de constante werkdruk houden hem levend.
Ontspanning vindt hij in bed.
Daar is hij waar de vrouw naar smacht.
Hij weet hoe hij zijn vingers moet gebruiken.
Zijn lengte mag er zijn.
Net zoals zijn uithoudingsvermogen zeker een pluspunt is.
Daar is hij hoffelijk én een beest.
Hij is dominant als het moet en lief omdat het mag.
Niemand verlaat onbevredigd zijn slaapkamer.
Dat bevredigt hem eigenlijk nog het meest.
Hij komt niet alleen halen.
Hij komt ook brengen.
’s Avonds alleen in bed, starend naar het plafond, overvalt het hem steeds vaker. Angstgedachten die kant nog wal slaan.
Zijn lijf dat begint te rillen.
Zijn longen die beginnen te ventileren.
Heeft een onbekend nachtvirus zich gehuisvest in zijn lijf?
De huisarts vraagt: ‘Ben je misschien overwerkt?’
Overwerkt? Overwerkt? OVERWERKT?
Hij is altijd overwerkt.
Dat is juist zijn wapen.
Waar anderen uitvallen of ontslag nemen, zet hij door.
Ruikt hij een nieuw succes.
De huisarts stelt hem gerust.
‘Wandel eens wat vaker. Verdiep je eens in meditatie.’
Maar zeker van de zaak is the man nog steeds niet.
Hij ziet diverse specialisten en klinieken, alternatieve genezers en deskundigen.
Zijn lijf wordt binnenstebuiten gekeerd.
Hij volgt diëten en sportschema’s.
Zijn slaap wordt gemonitord en zijn bloedwaarden worden regelmatig gecontroleerd.
Ze begrijpen hem allemaal.
Ze bevestigen elke keer weer: je lijf is hartstikke gezond.
Maar wat houdt hem dan wakker?
Waarom doet zijn lijf ’s nachts zo raar?
Waar komen die gedachten vandaan?
Zelfs overdag kan hij ze niet meer van zich afschudden.
Hij is er niet echt meer bij met zijn hoofd.
Laat de teugels te veel wapperen.
Mensen lopen de kantjes er vanaf.
Deals dreigen te mislukken.
De directie begint te mopperen.
Maar het raakt hem minder dan het zou moeten.
‘Is er iets mis met mij?’ is het enige wat hem echt bezighoudt.
Hij neemt de twijfel zelfs de slaapkamer in bij zijn latrelatie.
Zijn gereedschap doet niet meer wat het moet doen.
Het wordt niet meer krachtig zoals het ooit zo krachtig was.
Het komt of te vroeg of helemaal niet.
‘Dat is toch helemaal niet erg?’ zegt ze nog om de vernedering compleet te maken. ‘We kunnen toch ook knuffelen?’
Wat is er mis met mij? blijft door zijn hoofd gaan.
Zelfs alleen als hij aan zichzelf zit, voelt het niet zoals het moet voelen.
Hij beseft, naakt voor de spiegel, dat er een vreemde terugkijkt.
Die grote wallen.
De bleke huid.
De te grote buik.
Die rimpels op zijn voorhoofd.
Wie is dat?
Dan beseft hij wat hij echt voelt.
Hij voelt zich uitgeput, van al het denken.
Al die twijfels.
Al die zorgen.
Opgebrand door die angstaanvallen in de nacht.
Hij is niet overwerkt.
Hij is vervreemd.
Elke maandag een kort verhaal in je inbox. Deel deze tekst gerust op social media met je voyeurs.
