Het is nog steeds een one man job en dat is soms een worsteling

Soms spreken mensen mij via DM of e-mail met ‘u’ aan. Best grappig.

Soms vragen mensen via DM aan mij: Ben je een man of een vrouw? Ha. Ooit een vrouw ontmoet die zichzelf Tomson noemde?

Soms spreken mensen mij met ‘jullie’ aan. Dankjewel voor het compliment. Dan komt psychokiller over alsof er echt heel veel mensen achter zitten.

Ik doe het nog steeds alleen. Overdag werk ik op kantoor. De rest van mijn tijd stop ik in psychokiller.eu. Social media bijhouden. Bestellingen van mijn boeken Vrouwen die Charlie haten en Digital Love verwerken, bedankkaartje schrijven, de enveloppen wegbrengen. Zelfs die klote administratie die erbij komt kijken doe ik zelf. (Mocht er toevallig een freelance-accountant meelezen, mail me.)

Het is geen geheim. Ik zou het graag willen omdraaien. Mijn brood verdienen met mijn verhalen en mijn huidige day job als bijbaan erbij houden.

Soms geven mensen mij wel eens adviezen. Dat ik bijvoorbeeld een soort Netflix-model moet beginnen. “Support me voor twee euro per maand en krijg exclusief toegang tot al mijn nieuwe verhalen.”

Ik weet niet of dat echt gaat werken. Hoewel het idee aantrekkelijk klinkt, vind ik het niet erg om mijn best te doen om een heel goed boek te schrijven en te hopen dat iemand daar geld voor over heeft. Dan heb je ook nog iets fysieks in handen.

Daarnaast. Als ik het even niet meer zie zitten, kan ik nu nog een weekje overslaan. Creativiteit laat zich niet altijd sturen. Met mensen die mij maandelijks betalen gaat het echt als werk voelen. Dan bedoel ik dat gevoel van dingen moeten.

Ik ben al bijna zeven jaar meer dan 24 uur per week met psychokiller bezig, naast dus mijn baan. Die 24 uur heeft nog nooit als werk aangevoeld.

Ik wil dat het nooit als werk gaat aanvoelen.

Ik hou van het proces. Het schrijven. Het creëren. Het klooien met social media. Het nadenken over de lancering van mijn volgende boek ZE VOLGT ME NIET TERUG (1 oktober pre-sale, 1 november komt ‘ie uit). Etc. Etc.

Ik ben niet zo heel goed in praten over mezelf. Of nou ja. Ik ben niet zo goed in praten over alledaagse onderwerpen. Zelfpromotie is ook niet echt een gave die ik heb. Maar ik vind het wel leuk om te praten met m’n volgers. Daarom heb ik wat nieuws bedacht. Soort verantwoorde zelfbevlekking. Ik ga de komende weken een aantal bijzondere volgers interviewen. Elke woensdag verschijnt er een stuk op m’n site. Deze week heb ik iemand geïnterviewd die vorige maand viral ging op 9GAG en een trouwe psychokiller-volger is. Check het uit.

tomsondarko
Ik doe het altijd met condoom en gebruik nooit drugs.