Hoe zeg je ook alweer nee?

​

Nee zeggen…

Wat kan dat moeilijk zijn.

Als je nee gezegd hebt, volgt het schuldgevoel.

​

Terwijl een nee horen zo fijn kan zijn.

Dan weet je meteen waar je aan toe bent.

Ik wil het nog wel eens in het midden laten.

Of ik zeg ja uit fatsoen en vervolgens voel ik me diep ongelukkig worden.

Eerst niet.

Dan vaar ik nog mee op dat goede gevoel van iemand helpen.

Maar ook dat dooft vrij snel…

​

Derek Sivers heeft een goede truc voor als je voor iets gevraagd wordt.

Het is vrij simpel.

​

Het antwoord moet een ‘Hell yeah!’ veroorzaken in je hoofd.

Zo nee, zeg dan altijd nee.

​

Een vraag of verzoek is altijd een prioriteit van een ander.

Je kan je hele leven in dienst stellen van anderen.

Maar je hebt ook jezelf nog en je eigen projectjes en hobby’s.

Koester die.

​

De nee maakt je juist een krachtiger persoon.

Want als je ja zegt, ga je er volledig voor.

Je wint er dus kracht mee.

Dus de enige maatstaaf is een ‘Hell yeah!’-gevoel.

Niet een ‘Oké’ of een ‘Zou leuk zijn’.

Maar HELL YEAH!

Anders altijd nee.

​

Lees zijn blog hierover.

​

Ryan Holiday, schrijver en stoïcijn, leidt aan een soort van anorexia als het hierom gaat.

Hij noemt het agenda anorexia.

Hij wil zo min mogelijk zien in zijn agenda.

Geen gepland telefoongesprek, geplande videocall of lunch-afspraak.

Hoe kort ook.

Want dan heeft hij geen tijd meer om te schrijven.

Bijna niets komt op zijn kalender te staan.

Dus als hij ja zegt, krijgt hij er of heel veel geld voor of hij wil het echt graag. Anders is het antwoord altijd nee.

​

Casey Neistat (vlogger in ruste) leest een stukje van deze tekst van Ryan Holiday voor.

Omdat ook hij altijd nee zegt.

Behalve als iemand op een heel originele manier om je aandacht vraagt…

​

Check deze vlog https://youtu.be/Aj6-U7GVDt8?t=120

​

Liefs,

​

Tomson

​