Het doet me nog steeds pijn dat we je daar achterlieten. Daar lag je, op de stoep, knock-out. Het is niet dat we je niet eerder knock-out hebben zien liggen. Je hebt er een handje van om op de vreemdste plekken met een biertje in de hand in slaap te dommelen. Alcohol doet vreemde dingen met je. Vooral heel veel alcohol. Dan word je weer wakker, neem je een slok en meng je je weer tussen de levenden.
En aangezien we net van een plek vandaan kwamen waar we maar zo kort waren… Laat maar zeggen twee drankjes kort. In ieder geval niet lang genoeg om jou weer in deze coma-toestand te krijgen.
Je hebt er een handje van om de clown te spelen. Je jas gebruiken als een cape waar je je gezicht mee bedekt. De vage vragen die je afvuurt op mensen, om vervolgens in een lachbui terecht te komen die iedereen in elkaar laat cringen van ongemakkelijkheid. Je bent een clown op het verkeerde feestje.
Dus wellicht dacht ik toen je daar knock-out lag, dat het een grap was.
We zeiden nog heel hard: ‘Tot ziens hè. Als je ons zoekt, app of bel.’
Toen we een paar uur later door dezelfde steeg kwamen zeiden we nog: ‘Zou hij er nog liggen?’
Nee.
We lachten: Je lag in de cel. Of in het ziekenhuis.
We wisten het niet. Je telefoon stond uit. De appjes kwamen niet aan.
Ik bezocht je huis een paar dagen later. Tuurde door je raam. Het leek op leven, ook al was het er stil. Dat gaf me een gerust gevoel. Dat je er nog was.
Alleen dat beantwoordde niet mijn vraag. Waar was je geweest?
Ik kwam je een tijdje later tegen in de supermarkt. Je had pleisters op je hoofd. Ik vroeg: ‘Wat was er gebeurd?’
Je zei dat je beroofd was. Dat je achter ze aan was gerend en toen de bosjes in werd geduwd en daar bleef je liggen. Tot de politie je oppikte en zag dat je bloedde in je gezicht. In het ziekenhuis pompten ze toch maar voor de zekerheid je maag leeg. Net zoals oom agent je een boete mee gaf voor openbaar dronkenschap.
‘Ach,’ zei je. ‘Het was best wel oké voor een donderdagavond.’
Ik zei: ‘Sorry. Sorry dat we je zo achterlieten. Je dit hebt mee moet maken.’
Waarop je antwoordde: ‘Waar maak je je druk om?’
Typisch jij. Waarom zou iemand überhaupt zich druk om je maken? Het is het laatste wat je van iemand verwacht.
Dat doet me het meest pijn. Dat je jezelf niets waard vindt. Dat je een pijn hebt die je wegdrinkt. Dat niemand die pijn ooit gaat wegnemen. Dat je in een draaikolk zit en zo naar beneden glijdt, het afvoerputje in en niemand die de stop er op tijd weer in kan doen.
Niemand.
Bekentenissen uit het ondergrondse zijn korte duistere rauwe mini-verhalen geschreven door Tomson Darko. Lees alle bekentenissen terug.
