Lieve vreemdeling,
Je hebt van die types die zich schamen om te zeggen dat hun vakantie bestaat uit thuiszitten en dan veel boeken lezen en je dan heel gelukkig voelen.
Ik heb het nu over mezelf.
Omdat het algemene idee is dat je vakantie leuk en spectaculair moet zijn. En wat leuk is, vindt sowieso ergens over de landsgrenzen plaats.
Waar je het allemaal kan ervaren. Beleven. Of je in luxe kan baden, omdat het voor ons daar zo goedkoop is.
Ik vind op vakantie gaan om herinneringen te maken een fascinerend uitgangspunt. Want dan gaan we ervanuit dat we invloed hebben op onze herinnering.
Geheimpje: dat heb je niet.
Ik heb namelijk de raarste dingen onthouden in mijn leven.
Bijvoorbeeld dat de geur van gemaaid gras de geur van de dood is. Met die geurstoffen waarschuwen de grassprieten elkaar: we gaan eraan, bescherm jezelf.
Elke keer als ik gemaaid gras ruik, denk ik aan de dood.
Ik heb onthouden hoe juf Lea uit haar mond rook als ze zich over me heen had gebogen om me een sommetje uit te leggen in groep 4. Die uitleg weet ik niet meer. Maar wel haar specifieke mondgeur. Die had wat weg van koffie, lippenstift en tandpasta. Een heel specifieke geur.
Wat moet ik met deze informatie en waarom komt deze herinnering naar boven als ik mijn shirt over mijn neus trek uit verveling en mijn eigen koffieadem ruik, die niet eens in de buurt komt van juffrouw Lea’s geurkegel?
Geen idee.
Wat moet ik met al mijn natuur- en scheikundelessen op de middelbare school? Ik vrees dat ik een 2 haal als ik nu opnieuw examen moet doen. Zelfs als ik de kans krijg om de stof opnieuw door te nemen voor ik de toets maak, zal ik falen.
Waar is al die informatie heen?
Geen idee.
Weet jij waar je zeven jaar geleden op vakantie was? Waarschijnlijk moet je terugtellen. En dan nog ga je twijfelen.
Ik heb zelf geen flauw idee. Dan zou ik in mijn fotomapjes moeten kijken waar ik was.
Sommige mensen beleven dus hun gehele vakantie via de lens van hun telefoon of fotocamera. Want die willen elk moment vastleggen, omdat ze diep vanbinnen weten dat de herinnering vervliegt.
Met als gevolg dat de foto’s de herinnering worden en niet de vakantie zelf.
Als je op reis gaat om thuis te vergeten, werkt het juist andersom. Want je neemt jezelf altijd mee. En dat zijn je mechanismen hoe je met problemen om gaat. Zeg maar die mechanismen die juist alle problemen thuis hebben veroorzaakt.
Als je die niet helder voor ogen hebt, trap je elke keer weer in dezelfde val.
We proberen controle te hebben op dat wat we mee gaan maken.
Ik had een collega die elk jaar weer elke zomer lang elke dag zat te klagen dat het nog geen zomer was. ‘Typisch Nederlands dit.’
‘Dit is toch geen zomer!’
‘Jeej. Alweer regen.’
Hoe kan je klagen over iets waarvan je zeker weet dat je er nul komma nul invloed op hebt? Namelijk het weer?
Wat een verspilling van energie.
We zijn als mens control-freaks én zijn teleurgesteld als het niet gaat of loopt zoals we het willen.
Ja. Sorry. Maar zo werkt het leven dus niet.
Stel nou dat je de controle eens een keer loslaat bij een vakantie.
Dan wordt niet de ervaring het doel, maar het gevoel dat ontstaat.
Namelijk: TOTALE ONTSPANNING.
In ieder geval. Dat is mijn doel van vakantie. Ontspannen. Reflecteren. Leuke dingen doen. Of gewoon helemaal niks specifieks doen.
Lekker opladen.
God, wat een saai, burgerlijk, verantwoord antwoord.
MAAR WEL WAAR.
Liefs,
Tomson
PS Vertel me een nutteloos feitje dat jij weet, maar de rest van de wereld waarschijnlijk niet.
