Lieve vreemdeling,
Ik zat enkele boeken te lezen over de ideeën van de Franse psychotherapeut Lacan.
Hij zegt dat afscheid (liefde, dood, vriendschap) moeilijk is, omdat je dan afscheid neemt van jezelf.
Je projecteert namelijk altijd iets van jezelf op de ander.
- Hoe je graag wil zijn
- Hoe je zelf bent
Als die relatie stopt, sterft het zelfbeeld mee.
Dat geeft een ingewikkeld gevoel van rouw.
Mensen die niet over de dood van geliefden of familie heenkomen, of hun ex maar niet achter zich kunnen laten. Die hebben heel veel moeite met dat ‘zelfbeeld’ dat niet meer bestaat loslaten.
Om een voorbeeld te geven.
Ik ben geen ster in op tijd komen. Nooit geweest.
Mijn interne klok loopt niet synchroon met de daadwerkelijke klok.
Maar toen ik een tijd lang een meisje leuk vond, deed ik heel erg mijn best om altijd op tijd te zijn. Ze gaf me er ook altijd complimenten over. ‘Jij bent altijd op tijd!’
Oh, wat voelde ik me gezien en goed. Dit zelfbeeld beviel me prima.
Ik, de man van de klok. Zij, die dat beeld van me heeft.
Toen we elkaar niet meer zagen, is dit beeld van de man van de klok ook mee gestorven met haar…
Zij was het die me op deze unieke manier zag. Niemand anders. Zij.
Ik was het echt. De man van de klok. Voor haar.
We hebben een bevestiging nodig van wie we zijn via de ander. Als die bevestiging wegvalt, is het net alsof we zelf niet bestaan.
De kunst is om in dit beschadigde zelfbeeld de oplossing te zoeken.
Namelijk offers brengen.
We leven in een symbolische wereld
Het is een gek iets. Maar wij mensen zijn symbolische wezens en we houden via kleine dingen vast aan dat oude beeld.
We knippen ons haar nog steeds zoals de ander het mooi vond. Dragen nog steeds dat ene luchtje dat onze ex zo opwond. Bewaren brieven. Geschiedenis aan appjes en mails. Foto’s. Of een trui.
Dit zijn niet zomaar spulletjes of gedragingen. Dit zijn symbolen waar we ons krampachtig aan vasthouden.
We houden de ex levendig.
Hoe kunnen we dit oplossen zonder de ander te vergeten?
Door symbolisch afscheid te nemen. Door bijvoorbeeld de spullen te offeren.
Verbrand ze. Stuur ze terug. Gooi ze in de zee. Vernietig ze.
We nemen afscheid, zodat we weer ruimte kunnen maken voor iets anders.
Je kan niet volledig voor een nieuwe relatie gaan, als je nog met je gevoel bij de vorige zit.
Als er geen symbool is, creëer dan het symbool
Als je niets weet om op te offeren, schrijf dan een brief aan degene die je niet los kan laten.
- Je ex.
- Je verbroken relatie met je ma of pa
- Een vriendschap die ten einde is gekomen
Het ‘beeld’ gaat in het symbool zitten en verlaat zo ons denksysteem.
Donderdag geef ik een uitgebreide instructie hoe je een brief schrijft die je daarna vernietigt.
Mijn ex in de vuilniszak
Ik heb ooit eens alle spulletjes van mijn ex in een vuilniszak gedaan en die naast het tv-kastje gezet.
Elke keer keek ik er naar met zo’n grom.
Ik voelde me nog verbonden met ons verleden, maar iets in mij wilde ook door.
Na twee weken was ik het zat en heb ik het zonder pardon weggegooid.
Om daarna nog een mailtje van haar te krijgen of ik haar spullen nog kon terugsturen, want er zat ‘duur spul’ tussen.
Nou, fuck you, bitch! Je hebt mijn hart gebroken. Dus wat denk je zelf?
Sterker nog.
Ik heb al symbolisch afscheid van je genomen en al je spullen liggen nu op een vuilnisbelt.
Hier, het adres. Ga daar maar zoeken!
Om vervolgens overmand te worden door spijt. Dat ik zo kortaf en vol woede en haat tegen haar deed.
Ze stuurde me namelijk daarna een heel lieve brief.
Echt een heel lieve.
Ik denk dat dat haar manier was om afscheid van mij te nemen.
Ik bedankte haar via een e-mailtje voor de lieve woorden.
Maar als ik de klok kon terugdraaien, had ik een brief voor haar geschreven.
Om die daarna te verbranden.
Verliefd zijn is een illusie
Verliefd zijn is een illusie die vergeten is dat die een illusie is, schreef ik gisteren.
Er is niets mis met de illusie van verliefdheid.
Het is een van de grote mysteries van het leven. Dat de natuur je zo in vuur en vlam kan zetten door één persoon.
Het is magisch.
Ook al is het een projectie van jezelf.
Het blijft wonderlijk.
Het wordt alleen bij het stoppen van de relatie een ingewikkeld dingetje.
Omdat je vergeten bent dat het een illusie was.
Als je je dat realiseert, kan je het verleden koesteren, zonder dat het een beslag legt op je emoties.
Doorgaan zonder de ander te vergeten.
En dan nu een tip voor je bullet- of schrijf-journal.
📓 Wat maakt het zo moeilijk om door te gaan?
Vragen om te beantwoorden in je journal:
- Wat maakt het zo lastig voor mij om door te gaan met mijn leven
- Welk deel van mezelf zag ik terug in mijn ex/de relatie?
- Welk advies zou ik aan een ander geven die in mijn situatie zit?
Donderdag geef ik je een stappenplan over hoe je een brief voor je ex schrijft. Vrijdag een extra argument om fictieve verhalen te schrijven over je eigen gevoelens.
Liefs,
Tomson
PS Én donderdag een schrijfopdracht voor een fictief verhaal 😀.
